Hellenic Net

Η πρώτη μαζική δημόσια δράση κατά της ελληνικής χούντας προήλθε από φοιτητές στις 21 Φεβρουαρίου 1973, όταν φοιτητές νομικής και αναρχικοί κατέβηκαν σε απεργία και οχύρωσαν τα κτίρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο κέντρο της Αθήνας, ζητώντας την κατάργηση του νόμου που επέβαλε τη βίαιη στράτευση. Στις 14 Νοεμβρίου 1973, φοιτητές στο Πολυτεχνείο Αθηνών, ριζοσπαστικοποιημένοι από τους ανερχόμενους ελληνικούς αναρχικούς κύκλους, κατέβηκαν σε απεργία και ξεκίνησαν διαμαρτυρίες ενάντια στη στρατιωτική χούντα (Καθεστώς των Συνταγματαρχών). Καθώς οι αρχές παρέμεναν αδρανείς, οι φοιτητές αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», αναφορά στο ποίημα του Έλληνα ποιητή Διονυσίου Σολωμού εμπνευσμένο από την οθωμανική πολιορκία του Μεσολογγίου. Σχηματίστηκε αυθόρμητα μια συνέλευση που αποφάσισε την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Η αναρχική ομάδα που είχε μόλις δημιουργηθεί στο πανεπιστήμιο, κυρίως χάρη στις ενέργειες των Χρήστου Κωνσταντινίδη και Νίκου Μπαλή, κατείχε κεντρικό ρόλο σε ...

  1. Ιστορικό Πλαίσιο Η Νάξος, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων, βρισκόταν υπό την κυριαρχία του Δουκάτου της Νάξου από το 1207, όταν οι Λατίνοι κατακτητές ίδρυσαν κρατίδια στα νησιά του Αιγαίου μετά την Δ’ Σταυροφορία. Ο Ιωάννης Δ’ Κρίσπος ήταν μέλος της δυναστείας των Κρίσπων, που κυβέρνησε το νησί σε μια περίοδο συνεχών πολιτικών και στρατιωτικών προκλήσεων. Κατά τον 16ο αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την ηγεσία του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, επεδίωκε την επέκταση της κυριαρχίας της στο Αιγαίο. Η ναυτική ισχύς της αυτοκρατορίας ενισχυόταν σημαντικά από τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, έναν από τους πιο διάσημους ναύαρχους της εποχής, γνωστό για τις επιδρομές του στη Μεσόγειο και την αντιμετώπιση των χριστιανικών κρατών. Παράλληλα, οι Ενετοί και οι διάφοροι χριστιανικοί ηγεμόνες των Κυκλάδων προσπαθούσαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους, αλλά βρίσκονταν συχνά σε αδυναμία απέναντι στον υπερδύναμο οθωμανικό στόλο. Οι πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις αναγκάζουν τον Ι...

 1. Εισαγωγή Το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας ή ο Χαλασμός της Κασσάνδρας είναι ένα από τα πιο δραματικά και τραγικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 στην περιοχή της Χαλκιδικής. Στις 14 Νοεμβρίου 1821 (και γύρω από αυτή την ημερομηνία) οι Οθωμανικές δυνάμεις κατέστρεψαν τον ισθμό της Κασσάνδρας, πυρπόλησαν χωριά, εκτέλεσαν και αιχμαλώτισαν πολλούς κατοίκους, σημειώνοντας μια τραγωδία που έχει μείνει βαθιά στη συλλογική μνήμη της περιοχής.  Η σημασία αυτού του γεγονότος είναι πολλαπλή: όχι μόνο ως πτυχή της τοπικής ιστορίας της Χαλκιδικής, αλλά και ως ένα σημείο αναφοράς στη συλλογική μνήμη της επανάστασης, της θυσίας και της αντίστασης. 2. Ιστορικό Πλαίσιο 2.1 Η Επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική Η επαναστατική δραστηριότητα στη Χαλκιδική ξεκίνησε, μεταξύ άλλων, με την προσπάθεια του Εμμανουήλ Παπά, ο οποίος, μετά την εντολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, μετέφερε όπλα και πολεμοφόδια στο Άγιο Όρος.  Η Χερσόνησος της Κασσάνδρας (σημερινή Ποτίδαια) είχε στρατηγική σημασ...

1. Ιστορικό πλαίσιο — Αίτια και προετοιμασία Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 καθόρισε ένα πλαίσιο διεθνών και εσωτερικών μεταβολών: η οθωμανική κυριαρχία στην Πελοπόννησο, η εμπλοκή της Αιγύπτου υπό τον Ιμπραήμ Πασά (ως υποτελής του Μεχμέτ Αλή) στην καταστολή της επανάστασης και η ναυμαχία του Ναυαρίνο (Οκτώβριος 1827) αποτέλεσαν κρίσιμα σημεία. Μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου και την υπογραφή της Συνθήκη του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1827‑28, οι μεγάλες δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία) αποφάσισαν ότι θα πρέπει να υποστηρίξουν την επανάσταση των Ελλήνων. Η απέναντι πλευρά — ο Ιμπραήμ και οι οθωμανικοί/αιγυπτιακοί στρατοί — εξακολουθούσαν να κατέχουν φρούρια στην Πελοπόννησο και να διατηρούν στρατιωτική παρουσία, υπό το φόβο να χαθούν οι επαναστατικές κατακτήσεις. Η γαλλική απόφαση αποστολής εκστρατευτικού σώματος στον Μοριά (Πελοπόννησος) έγινε σε αυτό το διεθνές πλαίσιο: η Γαλλία ανέλαβε να στείλει δυνάμεις για να εκδιώξουν τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο και να «καθαρίσουν» την περιοχή...

Εισαγωγή Η πολιορκία της Κέρκυρας από τα τέλη του 1798 έως τις αρχές του 1799 αποτελεί ένα κρίσιμο επεισόδιο στη νεότερη ιστορία του νησιού, των Ιονίων Νήσων και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Η επιχείρηση αυτή σηματοδοτεί τη μετάβαση της Κέρκυρας από τη βενετική και γαλλική κυριαρχία στον έλεγχο μιας συμμαχίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εντάσσοντας το γεγονός στο πλαίσιο των Ναπολεόντειων και μετα-Ενετικών ανακατατάξεων. Το γεγονός αυτό, πέρα από την καθαρά στρατιωτική του διάσταση, αντικατοπτρίζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες της εποχής, τη στρατηγική σημασία της Κέρκυρας και την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Το παρόν άρθρο επιχειρεί να αναλύσει το ιστορικό πλαίσιο, τα αίτια της σύγκρουσης, τη διεξαγωγή της πολιορκίας, τις στρατιωτικές και τεχνικές της πλευρές, τη μετάβαση στην πολιτική μεταπολεμική κατάσταση, καθώς και τις φιλολογικές και πολιτιστικές διαστάσεις της αφήγησης αυτού του γεγονότος. Ιστορικό πλαίσιο Μετά την κατάρρευση...

Το έργο, με προϋπολογισμό 6.500.000 ευρώ, χρηματοδοτούμενο από πόρους του Ταμείο Ανάκαμψης. Στόχος της έκθεσης είναι να υπηρετήσει την κατανόηση ενός μοναδικού ιστορικού επεισοδίου, στην ταραγμένη περίοδο της ιστορίας της Αθήνας, χωρίς να εγκλωβίσει το βλέμμα του επισκέπτη στη βιαιότητα της εικόνας. Οι «Δεσμώτες», στην Εσπλανάδα του Φαλήρου, δίπλα στο Stavros Niarchos Foundation Cultural Center χρονολογείται, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, στην ταραχώδη περίοδο του β’ μισού του 7ου αιώνα π.Χ. αποτελώντας εξέχον αρχαιολογικό εύρημα παγκόσμιου ενδιαφέροντος.  Ο Φαληρικός όρμος, πρώτο λιμάνι της αρχαίας Αθήνας, φιλοξένησε σε χρήση το μεγαλύτερο γνωστό νεκροταφείο της πόλης, από τον 8ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ. Σε έκταση 70 στρεμμάτων έχουν ερευνηθεί 11 στρέμματα, αποκαλύπτοντας 1920 ταφές, με 2087 άτομα. Τα περισσότερα χρονολογούνται στην αρχαϊκή περίοδο.  Είναι το μοναδικό νεκροταφείο, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρήσης του, στην Αττική, με πολυάριθμες ατομικές ή ομαδικές ταφές βιαιοθ...

Imageable  /  Νησιά | Islands  /  Δωδεκάνησα | Dodecanese  -  Τελευταίες Αναρτήσεις (Latest  posts) Λέβιθα |  Levitha   - Τελευταίες Αναρτήσεις (Latest  posts) Τα Λέβιθα είναι ένα μικρό αλλά ιστορικό νησί του Αιγαίου, που υπάγεται διοικητικά στα Δωδεκάνησα. Βρίσκονται ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, μόλις οκτώ ναυτικά μίλια από την Αμοργό και έξι ναυτικά μίλια από την Κίναρο. Το νησί έχει έκταση 9,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ακτογραμμή που φτάνει τα 34 χιλιόμετρα. Οι ακτές του είναι εξαιρετικά δαντελωτές, με βαθιούς κόλπους που θυμίζουν μικρά φιορδ, ιδανικούς για αγκυροβόλιο πλοίων και ιστιοπλοϊκών. Η ιστορική διαδρομή Στην αρχαιότητα το νησί ήταν γνωστό ως Λέβινθος. Αναφέρεται από τον Οβίδιο, τον Στράβωνα, τον Πλίνιο και άλλους συγγραφείς, ενώ συνδέεται ακόμη και με τον μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου, καθώς σύμφωνα με την παράδοση οι δυο τους πέταξαν πάνω από αυτό το σημείο. Η στρατηγική του θέση στο κέντρο του Αιγαίου ...