Hellenic Net

Στις 8 Μαΐου 1 936, η πόλη της Θεσσαλονίκης μετατρέπεται σε σκηνή αιματηρής τραγωδίας, η οποία θα χαραχθεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού και θα αποτελέσει ορόσημο στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Πάνω από 7.000 καπνεργάτες κατακλύζουν τους δρόμους της πόλης, διαδηλώνοντας με πάθος και απελπισία για την καλυτέρευση των όρων εργασίας τους και τη διεκδίκηση αξιοπρεπών αποδοχών. Η κινητοποίηση αυτή πραγματοποιείται σε ένα ιδιαίτερα ζοφερό οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο: η Ελλάδα βιώνει ακόμη τις καταστροφικές συνέπειες του παγκόσμιου οικονομικού κραχ, ενώ η ανεργία και η φτώχεια πλήττουν ευρέως τα λαϊκά στρώματα. Η απάντηση του κρατικού μηχανισμού υπήρξε αμείλικτη και δυσανάλογη προς τη φύση της διαμαρτυρίας. Οι δυνάμεις της Χωροφυλακής επιτίθενται με πρωτοφανή βιαιότητα, χρησιμοποιώντας όπλα και ξίφη κατά των διαδηλωτών. Το αποτέλεσμα αυτής της κατασταλτικής επέμβασης είναι βαρύ: 12 νεκροί εργάτες και 282 τραυματίες, σε ένα από τα πιο αιματοβαμμένα επεισόδια κατ...

Ο Γεώργιος Γανωτακης ή Γεώργιος Φώτης μετανάστευσε στη Αιθιοπία το 1850 από την Ρόδο. Αμέσως μπήκε στην υπηρεσία του αυτοκρατορικού στρατού και υπηρέτησε τον αυτοκράτορα Γκοτζαμ ο οποίος του έδωσε το τίτλο Μπαλαμπαρας δηλαδή του ανώτερου διοικητή της αυτοκρατορικής φρουράς της Αιθιοπίας για την γενναιότητα του. Από τότε άλλαξε το όνομα του σε Γεωργάς Μπαλαμπαρας και ακολούθησε τον αυτοκρατορικό στρατό στο πόλεμο εναντίον του Μαχντι του Σουδάν και ενάντια στους Ιταλούς το 1896 στη μάχη της Αντοβα. Ήταν γνωστός για για την δεξιότητα στην οπλομαχία με σπαθί και ασπίδα. Ήταν ο μόνος Ευρωπαίος που πολέμησε εναντίον των Ιταλών . Πρόκειται πιθανότατα για την μοναδική φωτογραφία Έλληνος πολεμιστή, με σπαθί και ασπίδα. Πηγή: Αντώνης Χαλδαιος, Η ελληνική παρουσία στο κέρας της Αφρικής

Η Ευτέρπη (Πέπη) Δαράκη (1906 – 8 Μαΐου 2006) υπήρξε εξέχουσα φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων, της λογοτεχνικής και δημοσιογραφικής δημιουργίας του 20ού αιώνα.  Γεννημένη στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου, φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Αρσακείου στην Αθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά, αποκτώντας στέρεες βάσεις που επηρέασαν τη μετέπειτα πνευματική της πορεία. Ήταν σύζυγος του δικηγόρου Λουκά Δαρακη. Ήταν αδελφή του γνωστού συγγραφέα Κώστα Μάκιστου, και η συγγένεια αυτή, πιθανότατα, συνετέλεσε στην καλλιέργεια του φιλολογικού της ενδιαφέροντος και της αγάπης της για τον γραπτό λόγο. Η Δαράκη κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς υπήρξε η πρώτη επαγγελματίας γυναίκα δημοσιογράφος της Μυτιλήνης· γεγονός που αναδεικνύει την πρωτοποριακή της στάση απέναντι στον κοινωνικό ρόλο της γυναίκας και την επιθυμία της να υπερβεί τα καθιερωμένα στερεότυπα της εποχής της. Η λογοτεχνική της παρουσία εγκαινιάζεται το 1959, με τη δημοσίευση του δοκιμίου Η γυν...

Ο Θεμιστοκλής Διακίδης (Σύμη, 22 Αυγούστου 1882 – Πάτρα, 8 Μαΐου 1944) υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία του ελληνικού αθλητισμού και παράλληλα διακεκριμένος εκπρόσωπος της λιθογραφικής τέχνης. Γεννημένος και αναθρεμμένος στη Σύμη της Δωδεκανήσου, ο Θεμιστοκλής ανήκε σε μία οικογένεια με έντονη κοινωνική και πολιτισμική δράση. Ήταν αδελφός του Ιωάννη Διακίδη, γνωστού λιθογράφου και μεγάλου ευεργέτη της πόλης των Πατρών. Ασχολήθηκε και ο ίδιος με τη λιθογραφία, κατέχοντας δικό του λιθογραφικό εργαστήριο. Η επαγγελματική του δραστηριότητα συνδυάστηκε με τη βαθιά του αφοσίωση στον αθλητισμό, όπου διακρίθηκε ως αθλητής του στίβου. Η πολυσχιδής του δράση και η συμβολή του στην κοινωνική και αθλητική ζωή της εποχής τον καθιστούν σημαντική προσωπικότητα τόσο για την Πάτρα όσο και για τον ευρύτερο ελληνικό χώρο. Ο Θεμιστοκλής Διακίδης υπήρξε αθλητής του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, του ιστορικού σωματείου που αποτελεί τον προκάτοχο της σημερινής Παναχαϊκής Γυμναστικής Ένωσης. Η αθλητική του πα...

Ο Ιωάννης Διακίδης, μια εξέχουσα φυσιογνωμία της Πάτρας, γεννήθηκε το 1867 στη Σύμη των Δωδεκανήσων και απεβίωσε στην Πάτρα το 1962, σε ηλικία 95 ετών, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο και πολυδιάστατο έργο. Υπήρξε λιθογράφος, συγγραφέας, αθλητής, αλλά και μεγάλος ευεργέτης της πόλης, με προσφορές που μαρτυρούν έντονη κοινωνική ευαισθησία, αγάπη για τον πολιτισμό και προσήλωση στην πνευματική και σωματική καλλιέργεια. Η επαγγελματική του σταδιοδρομία συνδέθηκε με τη λιθογραφία —μια τεχνική εκτύπωσης που γνώρισε ευρεία χρήση στον 19ο αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού— την οποία υπηρέτησε με εξαιρετική αφοσίωση, διατηρώντας κατάστημα στην Πάτρα. Το λιθογραφείο του διακρίθηκε για την καλαισθησία και την αρτιότητα των εκτυπώσεών του, αφήνοντας εποχή στην τοπική κοινωνία και αντανακλώντας την καλλιτεχνική του ευαισθησία. Παράλληλα, υπήρξε ένθερμος φίλαθλος και φυσιολάτρης. Υπηρέτησε τον αθλητισμό ως ενεργό μέλος του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, αποσπώντας πλήθος διακρίσεων σε αγώνες...

Ο Ζαχαρίας Παπαδάς, γνωστός και με το προσωνύμιο καπετάν Φούφας (1876 – 8 Μαΐου 1907), υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας μακεδονομάχος και οπλαρχηγός, με καταγωγή από το χωριό Πλατανάκι της Αρκαδίας. Αναφέρεται και με το προσωνύμιο Ανδρούτσος, ενδεχομένως σε ένδειξη θαυμασμού προς τον θρυλικό οπλαρχηγό της Ελληνικής Επανάστασης. Γεννημένος το 1876 στο Πλατανάκι, ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και απέκτησε τον βαθμό του ανθυπολοχαγού στον Ελληνικό Στρατό. Το 1906,  ως αρχηγός ανταρτικού σώματος, ανέπτυξε πολεμική δράση κυρίως στην ευρύτερη περιοχή Βιτσίου – Φλώρινας – Περιστερίου. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, προέβη σε τολμηρή εισβολή στην περιοχή των Κορεστίων, όπου κατόρθωσε να αποκρούσει τουρκική επίθεση από σώμα 250 ανδρών, αποδεικνύοντας την αποφασιστικότητα και τη στρατηγική του ικανότητα. Στις 31 Ιουλίου 1906, επέστρεψε προσωρινά στην ελεύθερη Ελλάδα, χωρίς όμως να εγκαταλείψει την ιδέα της επιστροφής στο μακεδονικό μέτωπο. Πράγματι, στις 10 Απριλίου 1907, ο Ζαχαρίας Παπαδάς ε...

Ο Αναστάσιος Τσαμαδός (Ύδρα, 1774 – Σφακτηρία Μεσσηνίας, 8 Μαΐου 1825) υπήρξε εξέχουσα μορφή του Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και διακρίθηκε ως ένας από τους γενναίους και αφοσιωμένους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Καταγόμενος από την Ύδρα, νησί με μακρά ναυτική παράδοση και ουσιώδη συνεισφορά στον εθνικό ξεσηκωμό, ο Τσαμαδός αναδείχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία των ναυτικών δυνάμεων του αγώνα. Χαρακτηριζόταν ανέκαθεν ως ατρόμητος ναύτης, προσόν που διέσωσε αμείωτο καθ’ όλη τη διάρκεια της συμμετοχής του στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Διακρίθηκε ως καπετάνιος του ιστορικού βρίκιου Άρης , το οποίο κατέστη σύμβολο ναυτικής ανδρείας, και υπηρέτησε με ευθύνη και πατριωτισμό ως αρχηγός μοίρας υπό την ανώτατη διοίκηση του Ανδρέα Μιαούλη. Ενδεικτική της τόλμης του υπήρξε η πρωτοβουλία του να ορμήσει πρώτος κατά την επιχείρηση στη Χίο, επιτιθέμενος με σθένος στο ντελίνι του Καπητάμπαση, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του ακατάβλητου πολεμιστή του Ελληνικού Στόλου. Στην κρίσιμη μάχη της Σφακτηρ...