Άγιος Αγάπιος και των συν αυτώ μάρτυρες: Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, Αλέξανδρος, Αλέξανδρος, Διονύσιος καί Διονύσιος, 15 Μαρτίου
Eις τον Aγάπιον.
Ἔσπευδεν Ἀγάπιος εἰς μαρτυρίαν.
Θεοῦ γὰρ αὐτὸν ὑπέθαλπεν ἀγάπη.
Eις τον Πλήσιον, Pωμύλον και Tιμόλαον.
Μετὰ τριῶν Πλήσιος ἐκτμηθεὶς ξίφει,
Θεοῦ σὺν αὐτοῖς ἵσταται νῦν πλησίον.
Eις τους δύω Aλεξάνδρους και Διονυσίους.
Ὡς Ἀλεξάνδροις κλῆσις ἐκτομή, στέφος,
Καὶ Διονυσίοις τε κοινὰ ἦν τάδε.
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ τμήθη Ἀγάπιος, ἑταῖροι.
Ο Αγάπιος της Παλαιστίνης ήταν χριστιανός μάρτυρας από τη Γάζα, αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Τιμόλαο από τη Μαύρη Θάλασσα, τους δύο Διονύσιους από την Τρίπολη της Φοινίκης, τον Ρωμύλο -υποδιάκονος- από τη Λύδδα ή Διόσπολη, τον Πλήσιο και τους δύο Αλέξανδρους από την Αίγυπτο. με διαταγή του Ουρβανού, κυβερνήτη της Παλαιστίνης, το έτος 303 ή 304 υπό τον Μεγάλο Διωγμό του Διοκλητιανού.
Ο Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Τιμόλαος ο Πόντιος, ο Διονύσιος από την Τρίπολη της Φονικίας, ο Ρωμύλος, λέγεται ότι ήταν υποδιάκονος της ενορίας της Διόσπολης, ο Πλήσιος της Αιγύπτου, και δύο άνδρες που ονομάζονταν Αλέξανδρος, ο ένας από τη Γάζα και ο άλλος από τη Γαζαχάντ. Αυτοί οι έξι νέοι έδεσαν τον εαυτό τους και παραδόθηκαν στον Ουρμπάν με την ελπίδα να γίνουν μάρτυρες. Ομολογούσαν ανοιχτά τον Χριστιανισμό τους και είπαν ότι η πίστη τους τους έκανε να μην φοβούνται τα άγρια ζώα της αρένας. Ο Urban τους έβαλε στη φυλακή. Λίγες μέρες αργότερα ενώθηκαν άλλοι δύο, ο ένας κάποιος Διονύσιος και ο άλλος ο Αγάπιος, που λέγεται ότι βασανίστηκε στο παρελθόν για την πίστη του. Και οι οκτώ αποκεφαλίστηκαν στην Caesarea Maritima την ίδια μέρα.
Η εορτή του εορτάζεται στις 24 Μαρτίου. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 15 Μαρτίου.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπη τοῦ Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τὸν νοῦν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, Ἀγάπιε ἔνδοξε, ὅθεν σὺν τούτοις Μάρτυς, ἀριστεύσας νομίμως, ξίφει τὸν σὸν αὐχένα, σὺν αὐτοὶς ἀπετμήθης, μεθ' ὧν ἐκδυσώπει, δοῦναι ἠμὶν ἄφεσιν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τούς Μάρτυρας Χριστοῦ ἱκετεύσωμεν πάντες, αὐτοί γάρ τήν ἡμῶν σωτηρίαν αἰτοῦνται, καί πόθω προσέλθωμεν πρός αὐτούς μετά πίστεως, οὗτοι βρύουσι τῶν ἰαμάτων τήν χάριν, οὗτοι φάλαγγας ἀποσοβουσι δαιμόνων, ὡς φύλακες τῆς πίστεως.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς ἀγαπήσας Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τῶν ἐπιγείων ἁπάντων ἠλόγησε, Μαρτύρων χορός ὁ ὀκτάριθμος, καὶ κεφαλάς ἐκτεμνομένοι ἔκραζον· προσδέχου Οἰκτίρμον τοὺς δούλους σου.
Σχόλια