Γεώργιος Κωτούλας

Ο Γεώργιος Κωτούλας, γεννημένος το 1906 στην Καρδίτσα, υπήρξε ένας εκ των θαρραλέων αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος που προσέφεραν τη ζωή τους στον αντιστασιακό αγώνα κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα το έτος 1927, και το 1935 προήχθη στον βαθμό του υποπλοιάρχου. Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανέλαβε κομβικό ρόλο ως σύνδεσμος μεταξύ του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και του Λιμενικού, συμβάλλοντας στη διασύνδεση των υπηρεσιών κατά τις κρίσιμες στιγμές της πολεμικής σύρραξης.

Κατά τα έτη της Κατοχής, ο Κωτούλας εντάχθηκε σε δίκτυο αντίστασης και συνεργάστηκε στενά με τον επίσης αξιωματικό Ηλία Καζάκο στη διοργάνωση φυγαδεύσεων Ελλήνων και ξένων προς τη Μέση Ανατολή — προορισμό που λειτουργούσε ως ελεύθερη εστία για την ανασυγκρότηση του αγώνα. Η δράση τους αυτή, αν και πραγματοποιούνταν υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, δεν διέφυγε την προσοχή της γερμανικής αντικατασκοπείας. Η Γκεστάπο, πληροφορούμενη τις κινήσεις τους, έθεσε τους δύο αξιωματικούς υπό παρακολούθηση.

Αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο που τους απειλούσε, αποφάσισαν να διαφύγουν κρυφά στο εξωτερικό. Την 1η Απριλίου του 1942, επιχείρησαν να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσω Πειραιώς· πλην όμως, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στις διαβόητες φυλακές Αβέρωφ. Ο Γεώργιος Κωτούλας υποβλήθηκε σε σκληρά βασανιστήρια, με σκοπό να αποκαλύψει τα ονόματα συνεργατών και συνδέσμων. Παρά ταύτα, στάθηκε ακλόνητος, διατηρώντας το ήθος του και την προσήλωσή του στην αποστολή.

Τον Μάιο του ίδιου έτους μεταφέρθηκε στις φυλακές Βουλιαγμένης. Εκεί του ανακοινώθηκε πως θεωρείτο όμηρος και ότι, σύμφωνα με τις γερμανικές αρχές, σε περίπτωση οποιασδήποτε δολιοφθοράς εις βάρος των κατοχικών δυνάμεων, θα οδηγείτο άμεσα στην εκτέλεση.

Η προειδοποίηση αυτή έλαβε τραγική ισχύ την επομένη της 4ης Ιουνίου 1942, οπότε πραγματοποιήθηκε σαμποτάζ εις βάρος των δυνάμεων κατοχής στην περιοχή των Λιοσίων. Την επαύριο, στις 5 Ιουνίου, ο Κωτούλας οδηγήθηκε μαζί με άλλους κρατουμένους —ανάμεσά τους και ο Καζάκος— στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί, ενώπιον του εκτελεστικού αποσπάσματος, αρνήθηκε να δεχθεί να του καλύψουν τα μάτια, και με αξιοθαύμαστη γενναιότητα άρχισε να φωνάζει συνθήματα υπέρ της πατρίδας, λίγες στιγμές προτού πέσει νεκρός.

Μετά την Απελευθέρωση, το Λιμενικό Σώμα τίμησε τη μνήμη του με κάθε επισημότητα. Το πρώτο Κέντρο Εκπαίδευσης του Σώματος έλαβε το όνομά του, ενώ στον χώρο του τοποθετήθηκε η προτομή του, ως αιώνια υπενθύμιση της θυσίας του. Του απονεμήθηκε μεταθανάτως ο βαθμός του πλωτάρχη και τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως. Το όνομά του δόθηκε επίσης σε μηχανοκίνητη μεταλλική ακταιωρό του Λιμενικού Σώματος, ώστε να πλέει στους ελληνικούς κόλπους όχι μόνον ως σκαρί, αλλά και ως σύμβολο ανδρείας, τιμής και πατριωτικής αυτοθυσίας.

"Ό Υποπλοίαρχος ΚΑΖΑΚΟΣ Ήλίας κατετάγη εις τήν Σχολήν είς ηλικίαν 22 ετών κατά τό έτος 1927, δηλ. είς τήν ιδίαν μέ τόν ΚΩΤΟΥΛΑΝ Γεώργιον σειράν. Ύπηρέτησεν διαδοχικώς είς πολλάς υπηρεσίας καί Λιμεναρχεία, δπου έπέδειξε ευθύς έξ άρχής εξαίρετα διοικητικά προσόντα καί

ικανότητα διαχειρίσεως τών ζητημάτων τής ύπηρεσίας του. Κατά τό Έλληνοϊταλικόν πόλεμον ώς Λιμενάρχης ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ, δπου ύπηρέτει άπό τής

10ης Μαΐου 1939, έξετέλεσε μέ πλήρη άποτελεσματικότητα καί επιτυχίαν τά

καθήκοντά του καί ή δράσίς του αΰτη ιδιαιτέρως τονίζεται άπό τόν Ναυτικόν Διοικητήν τής Νήσου. Μετά τήν κατάληψιν τής Νήσου υπό τοΰ εχθρού

έστρεψε τάς σκέψεις καί τήν δράσίν του πρός τήν κατεύθυνσιν τής έξυπηρετήσεως διά παντός τρόπου μυστικού τής άγωνιζομένης έλευθέρας Πατρίδος.

Φαίνεται δμως δτι αί κινήσεις καί ένέργειαί του αύται έκινδύνευον ν' άποκαλυφθοΰν εις τόν εχθρόν καί έζήτησε τήν επ’ άδεια άφιξίν του είς ’Αθήνας.

Όλίγας ημέρας μετά τήν άφιξίν του συνελήφθη κατ’ εντολήν τών εν Μυτιλήνη Γερμανικών άρχών καί έφυλακίσθη. Μετά φυλάκισιν πολλών ημερών

άπελύθη καί έζητήθη υπό τών Γερμανών νά έπανέλθη συνοδεία είς Μυτιλήνην. Άλλ' άντί νά μεταβή έκεϊ, έπεβιβάσθη μετά τοΰ ΚΩΤΟΥΛΑ καί άλλων

Ελλήνων άξιωματικών καί πολιτών επί τού πλοίου, τό οποίον έπρόκειτο νά

κατευθυνθή είς τήν Μέσην ’Ανατολήν καί τό όποιον αί Γερμανικαί άρχαί συνέλαβον άμςι τφ άπόπλω του μέ πάντας τούς έπιβαίνοντας.

ΟΙ Υποπλοίαρχοι ΚΩΤΟΥΑΑΣ Γεώργιος καί ΚΑΖΑΚΟΣ Ήλίας άπό

τής 1ης ’Απριλίου 1942 εύρίσκοντο φυλακισμένοι καί τήν 27ην Μαΐου είδοποιήθησαν είς τήν φυλακήν δτι τοϋ λοιπού έχαρακτηρίζοντο ώς δμηροι, οί

όποιοι θά έπλήρωναν μέ τήν κεφαλήν των κάθε έκδήλωσιν σαμποτάζ έναντίον τών Γερμανικών δυνάμεων. Μετά μίαν εβδομάδα, μέ τόν ισχυρισμόν

δτι είχε λάβει χώραν σαμποτάζ είς τήν σιδηροδρομικήν γραμμήν Λαρίσης,

διετάχθη άνευ τινός άλλης διαδικασίας ή έκτέλεσις όκτώ έκ τών κρατουμένων όμήρων, έν οίς καί τών Άκίλα Μιχαήλ, Κωτούλα Γεωργίου καί Καζάκου Ήλία.

Κατά τήν προηγηθεΐσαν τής έκτελέσεως νύκτα δεμένοι μέ χειροπέδες καί

άνά δύο είς τά κελιά τών φυλακών ΑΒΕΡΩΦ, δπου είχον μεταφερθή έκανόνισαν τάς τελευταίας των θελήσεις μέ άφάνταστον ψυχραιμίαν καί θάρρος.

Ό ΚΑΖΑΚΟΣ έγραψεν έπιστολήν άπευθυνομένην πρός τούς συναδέλφους του Λιμενικούς άξιωματικούς, λέγων πρός αύτούς: «έν όψει τών όλίγων ωρών τής υπολοίπου ζωής μου άπευθύνω τόν ύστατον καί θερμότατον

χαιρετισμόν, εύχόμενος είς δλους μαζί καί είς ένα έκαστον εύτυχίαν, εύδαιμονίαν καί έκπλήρωσιν όνείρων καί πόθων. Χειροπιαστά μέ τόν συνάδελφον ΚΩΤΟΥΛΑΝ, χέρι μέ χέρι γράφομεν καί εύχόμεθα υπερήφανοι καί ψύχραιμοι είς δλα καί δι’ όλα». Επίσης ό ΚΩΤΟΥΛΑΣ έγραφεν είς ένα σημείωμά του: «Θεία είναι ή δάφνη, μία φορά κανείς πεθαίνει. Ή ζωή τοϋ άτόμου δέν έχει τόσο μεγάλη άξία. Πάνω άπ’ αύτήν είναι ή Πατρίδα, ή τιμή, ή

ιδέα». Καί είς τόν άδελφόν του έγραφε: «Πεθαίνω μέ τό δνομα τής γλυκείας

Ελλάδος στά χείλη. Ή τύχη μέ κυνήγησε τά τελευταία χρόνια, τήν εύχαριστώ δμως πού μοϋ έδωσε τήν εύκαιρίαν νά προσφέρω τήν ζωήν μου γιά τήν

Πατρίδα, τήν όποία όραματίζομαι μεγάλη».

Καί δταν τήν αύγήν τής 5 ης Ιουνίου 1942 είς τό Εθνικόν Σκοπευτήριον

Καισαριανής άντίκρυσαν τό εκτελεστικόν άπόσπασμα τών δημίων υπερήφανοι καί άτρόμητοι, σάν άληθινά παληκάρια, χωρίς νά δεχθούν νά γονατίσουν ή νά τούς δέσουν τά μάτια, έτραγούδησαν δλοι μαζί τόν Εθνικόν

Ύμνον καί έδέχθησαν κατάστηθα τάς σφαίρας μέ τήν έκφώνησιν ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ."