Πέτρος Λοχαΐτης
Ο Πέτρος Λοχαΐτης (1933 – 29 Μαΐου 1976) υπήρξε Έλληνας ηθοποιός, με ιδιαίτερη παρουσία στον χώρο του θεάματος κατά τις δεκαετίες του 1950 έως και του 1970. Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον Κολωνό, μια από τις παλαιότερες συνοικίες της πρωτεύουσας.
Η καλλιτεχνική του πορεία υπήρξε στενά συνδεδεμένη με το έργο του Αλέκου Σακελλάριου, καθώς έλαβε μέρος κυρίως σε κωμωδίες του μεγάλου σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στο κλίμα της ελληνικής ψυχαγωγίας της εποχής. Παράλληλα, ο Λοχαΐτης υπήρξε στενός φίλος και πολύτιμος συνεργάτης της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με την οποία τον συνέδεε βαθιά προσωπική και επαγγελματική σχέση.
Η ζωή του κόπηκε πρόωρα στις 29 Μαΐου 1976, όταν σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στον Θεολόγο, όπου διατηρούσε εξοχική κατοικία. Το αυτοκίνητό του εξετράπη της πορείας του και προσέκρουσε σε βράχο, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του. Η εξόδιος ακολουθία ετελέσθη στον ιερό ναό Αγίου Αιμιλιανού στον Λόφο Σκουζέ, ενώ η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων.
Από τον γάμο του απέκτησε έναν υιό, τον Σωτήρη.
Ο Πέτρος Λοχαΐτης διακρίθηκε για την πολύπλευρη συμμετοχή του στον θεατρικό χώρο, καταθέτοντας την υποκριτική του τέχνη τόσο στο κλασικό ρεπερτόριο όσο και στο νεότερο ελληνικό θέατρο, με ιδιαίτερη έμφαση στην κωμωδία. Η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας υπήρξε μακρόχρονη και πλούσια, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κωστή Μιχαηλίδη, του Αλέξη Μινωτή και του Αλέξη Σολομού. Ενσάρκωσε ρόλους σε έργα από το διεθνές ρεπερτόριο όπως Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ, Οθέλλος, Ο φιλάργυρος, Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας, αλλά και σε ελληνικά δραματικά έργα όπως ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και το Σταυροδρόμι.
Παράλληλα, συμμετείχε και στις παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αναλαμβάνοντας ρόλους σε αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες – Ιππόλυτος και Λυσιστράτη – υπό τη σκηνοθεσία του Σωκράτη Καραντινού, παρουσιάζοντας παραστάσεις σε ιστορικούς χώρους όπως το Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων.
Στη δεκαετία του 1960 στράφηκε και στο ιδιωτικό θέατρο, εντασσόμενος σε δημοφιλείς θιάσους, ιδίως δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, με εμφανίσεις σε έργα όπως Του φτωχού τ’ αρνί και Ο θείος Βάνιας. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία του στο έργο Μαντώ Μαυρογένους (Προδομένος λαός) κατά την περίοδο 1974–1975, στο Θέατρο Αλίκη, όπου υποδύθηκε τον Ιωάννη Κωλέττη ή τον Ζαΐμη, σε σκηνοθεσία του σταθερού του συνεργάτη Κωστή Μιχαηλίδη.
Κολόμπ (1964)
Πειρασμός (1964)
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1965)
Ζητείται νέα με προίκα (1967)
Αχ, αυτή η γυναίκα μου (1967)
Ωραία μου κυρία (1973)
Με αφοσίωση και επαγγελματισμό, ο Πέτρος Λοχαΐτης υπηρέτησε επί σειρά ετών τη σκηνή, συμβάλλοντας στην ανάδειξη του ελληνικού θεάτρου σε περιόδους μετάβασης και πολιτισμικής αναζήτησης. Το θεατρικό του έργο μαρτυρεί την ευελιξία και την ακρίβεια του ερμηνευτικού του μέτρου, ενώ οι συνεργασίες του με εξέχοντες καλλιτέχνες της εποχής υπογραμμίζουν τη σημαίνουσα θέση που κατείχε στον καλλιτεχνικό κόσμο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Η φιλμογραφία του Πέτρου Λοχαΐτη αντανακλά την ενεργό και σταθερή παρουσία του στον ελληνικό κινηματογράφο, ιδίως κατά την ακμή της λεγόμενης «χρυσής εποχής» της εγχώριας παραγωγής, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Υπήρξε κατεξοχήν ηθοποιός δευτέρων αλλά χαρακτηριστικών ρόλων, συμβάλλοντας με το υποκριτικό του ήθος και την αναγνωρίσιμη παρουσία του στην επιτυχία πολλών εμπορικών και καλλιτεχνικών ταινιών.
Ήρθα και θα μείνω (1973) ΥΕΝΕΔ
Έτος Τίτλος Ρόλος
1965 Περάστε την πρώτη του μηνός πλανόδιος πωλητής
1966 Η κόρη μου η σοσιαλίστρια Πέτρος Δαράκης
1966 Ο εξυπνάκιας Βασίλης
1966 Διπλοπενιές μουσικός
1967 Το πιο λαμπρό αστέρι Χάρης
1967 Ανάμεσα σε δυο γυναίκες Γιώργος
1968 Η ζηλιάρα Θεοδόσης
1968 Το κορίτσι του λούνα παρκ Βασίλης
1968 Η αγάπη μας Σταμάτης
1968 Η αρχόντισσα κι ο αλήτης Νέστωρ
1970 Ένα αστείο κορίτσι μέλος τσίρκου
1972 Μπουμ ταρατατζούμ! Ιαβέριος
1972 Η Αλίκη δικτάτωρ ντετέκτιβ πολυκαταστήματος
1974 Η δίκη των δικαστών
Σχόλια