Λακίνιο Άκρο, Ιταλία
Ως Λακίνιο Άκρο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ακρωτήριο στην είσοδο του Κόλπου του Τάραντος, 7 μίλια νοτιοανατολικά του Κρότωνα και το ανατολικότερο σημείο της Καλαβρίας. Πήρε το όνομά του από το Λακίνιο, ήρωα της Ιαπυγίας.
Σε αυτό υπήρχε ιερό της Λακινίας Ήρας, όπου ο Αννίβας αφιέρωσε επιγραφή για την εισβολή του στην Ιταλία. Από το Ηραίο αυτό σώζεται μία μόνο κολώνα ύψους 8,2 μέτρων, από την οποία προέρχεται και το ιταλικό σημερινό όνομα του ακρωτηρίου, Capo delle Colonne ή Nao (πρβλ. και την ονομασία «Κάβο-Κολώνες» για το Σούνιο).
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Λακίνιος είναι γνωστός ένας ήρωας της Ιαπυγίας, γιος της Κυρήνης ή Πυρήνης. Ο Λακίνιος ήταν βασιλιάς των Βρουττίων και έδωσε το όνομά του στο Λακίνιο Άκρο. Υποδέχθηκε τον εξόριστο Κρότωνα και τον πάντρεψε με την κόρη του. Ο Λακίνιος σκοτώθηκε από τον Ηρακλή, που για να εξιλεωθεί στη συνέχεια ίδρυσε το ιερό της Λακινίας Ήρας.
Αρχαίο Ελληνικό διάδημα από το Λακίνιο Άκρο
Τα δώρα προς την Ήρα που βρέθηκαν στο ιερό περιλαμβάνουν μια σειρά από ενδιαφέρουσα χάλκινα γλυπτά-στολίδια τριών θηλυκών μυθολογικών μορφών: την σειρήνα, της Καθιστή Σφίγγα, και τη φτερωτή Γοργώ.
Μεταξύ άλλων συναρπαστικών προσφορών προς τη θεά, υπάρχει κι ένα χάλκινο πλοίο που συνδέεται με τον αρχαίο Νουραγικό πολιτισμό της Σαρδηνίας του έβδομου αιώνα π.Χ..
Αυτό το στολίδι, που απεικονίζει ένα τυπικό πλοίο Σαρδηνίας με δύο καροτσάκια που τα σέρνουν από ένα ζευγάρι βόδια και στις δύο πλευρές, και δύο περιστέρια σε κοντάρια.
Είναι το πρώτο του είδους του που ανακαλύφθηκε στη νότια Ιταλία και τονίζει τη σημασία του ιερού της Ήρας, στην οποία κάποιος αισθάνθηκε υποχρεωμένος να δωρίσει ένα τόσο όμορφο και σπάνιο δώρο.
Αυτό το γλυπτό αλόγου ,ένα από τα πρώτα που ανακαλύφθηκε στην Καλαβρία, χρονολογείται τον 7ο αιώνα π.Χ., επισημαίνει την σχέση και την επάφη μεταξύ του ιερού της Ήρας με άλλα ιερά στην Ελλάδα.
Στο κοντινό μουσείο στην περιοχή του Capo Colonna, υπάρχουν κι άλλα ευρήματα του ναού για να δείτε, όπως αυτή γυναικείο κεφάλι, που ανακαλύφθηκε το 1972, το οποίο ήταν κατά πάσα πιθανότητα από ένα γλυπτό στην οροφή του.
Πηγή/Φωτογραφία/Βιβλιογραφία
Koldewey and O. Puchstein, Die griechischen Tempel in Unteritalien und Sicilien (Berlin 1899, 41).
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Lacinium, Promunturium".
Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Σχόλια