Η κατάληψη της Κέρκυρας. Όταν οι σύμμαχοι πούλησαν την Ελλάδα για ακόμη μια φορά, το 1923
Ταξίδι στον Χρόνο / Οι Μάχες των Ελλήνων - Τελευταίες αναρτήσεις
Όταν οι σύμμαχοι πούλησαν την Ελλάδα για ακόμη μια φορά, το 1923
Σαν σήμερα 14 Δεκεμβρίου του 1939, η\Σοβιετική Ένωση αποβάλλεται από την Κοινωνία των Εθνών λόγω της εισβολής της στη Φινλανδία.
Τα σύνορα της Αλβανίας δεν ορίσθηκαν από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1919 και παρέμεινε στην ΚτΕ να τα ορίσει αλλά μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1921 δεν είχαν ακόμα καθοριστεί. Αυτό δημιουργούσε ασταθή κατάσταση, με τα ελληνικά στρατεύματα να εισβάλουν επανειλημμένα σε αλβανικό έδαφος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στα νότια και τις γιουγκοσλαβικές δυνάμεις να επιχειρούν, μετά από συγκρούσεις με αλβανικά φύλα, βαθειά μέσα στο βόρειο τμήμα της χώρας. Η ΚτΕ έστειλε μια Επιτροπή εκπροσώπων διαφόρων Δυνάμεων στην περιφέρεια και, το Νοέμβριο του 1921, αποφάσισε ότι τα σύνορα της Αλβανίας θα πρέπει να είναι αυτά του 1913 με τρεις ελάσσονες αλλαγές που ευνόησαν τη Γιουγκοσλαβία, η οποία απέσυρε τις δυνάμεις της λίγες εβδομάδες αργότερα, αν και με διαμαρτυρίες.
Η Κοινωνία των Εθνών (συντομογραφικά ΚτΕ, Κ.τ.Ε. και στα αγγλικά League of Nations) ήταν Διεθνής Οργανισμός - Σύνδεσμος που ιδρύθηκε το 1920, αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Παρίσι. Ιδρύθηκε ως αποτέλεσμα της Συνθήκης των Βερσαλλιών κατόπιν αμερικανικής πρωτοβουλίας και σημείωσε σταθμό στην εξέλιξη των διεθνών σχέσεων, καθώς υπήρξε η πρώτη προσπάθεια για συνεννόηση όλων των κρατών πάνω στα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Στο απόγειό της, μεταξύ 28 Σεπτεμβρίου 1934 και 23 Φεβρουαρίου 1935, είχε 58 χώρες-μέλη.
Τα πράγματα τελικά έδειξαν ότι στην πράξη ήταν ακόμη ένα όργανο που "δουλεύει" για τις μεγάλες δυνάμεις και το οικονομικό κέρδος κάποιων.
Τα σύνορα της Αλβανίας έγιναν και πάλι αιτία διεθνών συγκρούσεων όταν ο Ιταλός στρατηγός Ενρίκο Τελλίνι και τέσσερις βοηθοί του έπεσαν σε ενέδρα και σκοτώθηκαν στις 24 Αυγούστου 1923, ενώ οριοθετούσαν τα νέα πρόσφατα εγκριθέντα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Ο Ιταλός ηγέτης Μπενίτο Μουσολίνι οργισμένος απαίτησε τη σύσταση επιτροπής που θα διερευνούσε το περιστατικό και όρισε ότι η έρευνα θα έπρεπε να ολοκληρωθεί εντός πέντε ημερών. Όποια και αν ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας, ο Μουσολίνι επέμεινε ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να καταβάλει στην Ιταλία αποζημίωση πενήντα εκατομμυρίων λιρετών. Η Ελλάδα δήλωσε ότι δεν θα πληρώσει αν δεν αποδειχθεί ότι το αδίκημα τελέσθηκε από Έλληνες.
Ο Μουσολίνι έστειλε ένα πολεμικό πλοίο να βομβαρδίσει το Ελληνικό νησί της Κέρκυρας και τα στρατεύματα της Ιταλίας κατέλαβαν την Κέρκυρα στις 31 Αυγούστου 1923. Η ενέργεια αυτή ήταν αντίθετη προς το σύμφωνο της ΚτΕ και η Ελλάδα άσκησε έφεση ενώπιον της ΚτΕ για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Οι Σύμμαχοι όμως συμφώνησαν (κάτω από την επιμονή του Μουσολίνι) ότι η Διάσκεψη των πρέσβεων θα πρέπει να επιλύσει τη διαφορά διότι η διάσκεψη ήταν που διόρισε τον Στρατηγό Τελλίνι.
Επι της ουσίας σε μια διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, ορίστικε ως δικαστής η Ιταλία.
Το Συμβούλιο της ΚτΕ εξέτασε τη διαφορά αλλά στη συνέχεια πέρασε τα συμπεράσματά του στο Συμβούλιο των Πρέσβεων για την τελική απόφαση. Στο Συμβούλιο των Πρέσβεων έγιναν δεκτές οι περισσότερες από τις συστάσεις της ΚτΕ και η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει πενήντα εκατομμύρια λίρες στην Ιταλία αν και εκείνοι που διέπραξαν το έγκλημα δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ. Τα στρατεύματα του Μουσολίνι εγκατέλειψαν θριαμβευτικά την Κέρκυρα.
Η κατάληψη της Κέρκυρας
Η ιταλική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι στις 29 Αυγούστου, απαίτησε αποζημίωση 50 εκατομμυρίων λιρεττών και την εκτέλεση των δολοφόνων, τους οποίους όμως δεν μπορούσε να ανακαλύψει η ελληνική κυβέρνηση. Έτσι οι Ιταλοί βομβάρδισαν τα στρατιωτικά φρούρια της Κέρκυρας στις 31 Αυγούστου, σκοτώνοντας δεκαπέντε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (κυρίως Αρμένιους ανηλίκους), και ακολούθως αποβίβασαν στρατιωτικές δυνάμεις.
Η Ελλάδα απευθύνθηκε στην Κοινωνία των Εθνών, η οποία καταδίκασε την Ιταλική κατοχή. Το θέμα πέρασε στην Διάσκεψη των Πρεσβευτών, έναν οργανισμό που είχε δημιουργηθεί το 1919 για την αντιμετώπιση προβλημάτων στις συνθήκες ειρήνης που ακολούθησαν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ιταλία και η Ελλάδα δεσμεύτηκαν να υπακούσουν στην απόφασή του. Τελικά η Διάσκεψη ικανοποίησε τις ιταλικές απαιτήσεις και όρισε στην Ελλάδα να απολογηθεί και να πληρώσει αποζημιώσεις, μια απόφαση που έγινε δεκτή από εκείνη. Οι Ιταλοί έφυγαν από την Κέρκυρα στις 27 Σεπτεμβρίου 1923.
Τα γεγονότα χρονολογικά
Δευτέρα 27 Αυγούστου 1923, δολοφονία κοντά στην Κακκαβιά μελών της ιταλικής αντιπροσωπείας και του επικεφαλής της, στρατηγού Τελίνι.
29 Αυγούστου 1923, απαίτηση της Ιταλικής Κυβέρνησης για αποζημίωση 50 εκατομμυρίων λιρεττών και εκτέλεση των δολοφόνων.
31 Αυγούστου 1923, Βομβαρδισμός της Κέρκυρας.
31 Αυγούστου 1923, Εισβολή Ιταλικών δυνάμεων στην Κέρκυρα.
27 Σεπτεμβρίου 1923, Αποχώρηση Ιταλικών δυνάμεων από την Κέρκυρα.
Το απώτερο κίνητρο της εισβολής ήταν η στρατηγική θέση της Κέρκυρας στην είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας.
Η κρίση ήταν η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για την Κοινωνία των Εθνών, η οποία και απέτυχε. Έδειξε ότι η Ένωση ήταν αδύναμη και δεν μπορούσε να διευθετήσει διαφορές όταν μια μεγάλη δύναμη αντιμετώπιζε μια μικρή. καθώς την εξουσία της Κοινωνία των Εθνών την είχε αψηφήσει ανοιχτά η Ιταλία, ιδρυτικό μέλος της και μόνιμο μέλος του συμβουλίου. Το ιταλικό φασιστικό καθεστώς είχε καταφέρει να επικρατήσει στην πρώτη του μεγάλη διεθνή αναμέτρηση.
Η κρίση ήταν επίσης αποτυχία για την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία είχε εμφανιστεί ως η μεγαλύτερη δύναμη της Κοινωνίας των Εθνών κατά τη διάρκεια της κρίσης. Καθώς οι Έλληνες επικεντρώθηκαν στην εξασφάλιση της επιστροφής της Κέρκυρας, το ζήτημα των Δωδεκανήσων έσβησε στο παρασκήνιο και η ελληνική κυβέρνηση έπαψε να διαμαρτύρεται για τη συνεχιζόμενη ιταλική κατοχή των νησιών, τα οποία ο Μουσολίνι προσάρτησε επίσημα στην Ιταλία το 1925.
Επιπλέον, έδειξε τον σκοπό και τον τόνο της φασιστικής εξωτερικής πολιτικής. Η εισβολή της Ιταλίας στην Κέρκυρα ήταν η πιο επιθετική κίνηση του Μουσολίνι τη δεκαετία του 1920, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα η φήμη του Μουσολίνι στην Ιταλία να ενισχυθεί.
Σχόλια