Θεμιστοκλής Διακίδης

Ο Θεμιστοκλής Διακίδης (Σύμη, 22 Αυγούστου 1882 – Πάτρα, 8 Μαΐου 1944) υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία του ελληνικού αθλητισμού και παράλληλα διακεκριμένος εκπρόσωπος της λιθογραφικής τέχνης. Γεννημένος και αναθρεμμένος στη Σύμη της Δωδεκανήσου, ο Θεμιστοκλής ανήκε σε μία οικογένεια με έντονη κοινωνική και πολιτισμική δράση. Ήταν αδελφός του Ιωάννη Διακίδη, γνωστού λιθογράφου και μεγάλου ευεργέτη της πόλης των Πατρών.

Ασχολήθηκε και ο ίδιος με τη λιθογραφία, κατέχοντας δικό του λιθογραφικό εργαστήριο. Η επαγγελματική του δραστηριότητα συνδυάστηκε με τη βαθιά του αφοσίωση στον αθλητισμό, όπου διακρίθηκε ως αθλητής του στίβου. Η πολυσχιδής του δράση και η συμβολή του στην κοινωνική και αθλητική ζωή της εποχής τον καθιστούν σημαντική προσωπικότητα τόσο για την Πάτρα όσο και για τον ευρύτερο ελληνικό χώρο.

Ο Θεμιστοκλής Διακίδης υπήρξε αθλητής του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, του ιστορικού σωματείου που αποτελεί τον προκάτοχο της σημερινής Παναχαϊκής Γυμναστικής Ένωσης. Η αθλητική του παρουσία δεν περιορίστηκε σε μεμονωμένα αγωνίσματα, αλλά εκτείνεται σε ένα ευρύτερο φάσμα φυσικής δραστηριότητας, καθώς υπήρξε ένθερμος φυσιολάτρης και ενθουσιώδης φίλαθλος, με ζωηρό ενδιαφέρον για την προώθηση του αθλητικού ιδεώδους. Στο πλαίσιο της πολυσχιδούς του συμμετοχής στα αθλητικά δρώμενα της Πάτρας, αγωνίστηκε και στο ποδόσφαιρο ως μέλος της ομάδας της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών, συνεισφέροντας στην αθλητική ζωή της πόλης τόσο ως αθλητής όσο και ως ενεργός υποστηρικτής του αθλητισμού.

Ο  Διακίδης αναδείχθηκε 2ος Ολυμπιονίκης στη Μεσολυμπιάδα που διεξήχθη στην Αθήνα το έτος 1906, κατακτώντας τη δεύτερη θέση στο άθλημα του άλματος εις ύψος. 

Ο Θεμιστοκλής Διακίδης υπήρξε γενναιόδωρος ευεργέτης της Πάτρας, προσφέροντας στην πόλη σημαντικές δωρεές που μαρτυρούν το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και προσφοράς που τον χαρακτήριζε. Παράλληλα, διακρινόταν για την τολμηρότητα και τον πρωτοποριακό του χαρακτήρα, καθώς υπήρξε ένας από τους πρώτους Πατρινούς που αμφισβήτησαν τις αυστηρές κοινωνικές νόρμες του καιρού τους. Ήταν ο πρώτος που τόλμησε να κυκλοφορήσει δημόσια στους δρόμους της Πάτρας χωρίς να φέρει καπέλο —σε μια εποχή κατά την οποία η δημόσια εμφάνιση χωρίς αυτό θεωρείτο κοινωνικά ανεπίτρεπτη. Επιπλέον, υπήρξε και ο πρώτος που εισήγαγε στην τοπική ενδυματολογική συνήθεια τη χρήση του πουκαμίσου με γιακά, προσδίδοντας έτσι έναν αέρα εκσυγχρονισμού στην καθημερινή εμφάνιση των συμπολιτών του.

Βρήκε τραγικό θάνατο στις 8 Μαΐου 1944, όταν, τυχαία, βρέθηκε στο επίκεντρο ένοπλης συμπλοκής μεταξύ ανταρτών και γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στο κέντρο της Πάτρας. Η απώλειά του, συνέπεια της τυφλής βίας των ταραγμένων εκείνων χρόνων, σφράγισε με δραματικό τρόπο τη ζωή ενός ανδρός που είχε διακριθεί για την κοινωνική του προσφορά, την αθλητική του δράση και το πρωτοπόρο του πνεύμα.

Το 1950 ο Ιωάννης Διακίδης δώρισε το κτίριο (που άνηκε και στον και Θεμιστοκλή)  που στεγάζεται έως σήμερα, ισόγειο κτίσμα επί της οδού Κανάρη 58. 

Προς τιμήν του Διακίδη πήρε την ονομασία "Διακίδειος Σχολή Λαού".

Πανελλήνιες νίκες

Στους πανελλήνιους αγώνες του 1901:

1ος Άλμα εις ύψος 1.575 μ. Πανελλήνιο ρεκόρ

1ος ασκήσεις σε μονόζυγο

Συμμετείχε επίσης στην ελληνορωμαϊκή πάλη όπου σ τον πρώτο αγώνα νίκησε τον Γρυπιώτη του Πανελληνίου. Στον τρίτο αγώνα παραιτήθηκε. Συμμετείχε επίσης στη Διελκυστίνδα με την ομάδα της ΓΕΠ.

Στους πανελλήνιους αγώνες του 1904:

1ος στο Άλμα εις Ύψος με 1.725 μ. (Πανελλήνιο ρεκόρ που διατηρήθηκε για 20 χρόνια)

Στους πανελλήνιους αγώνες του 1906:

1ος Άλμα εις ύψος μετά φοράς με άλμα 1.70 μ.

1ος Άλμα εις ύψος άνευ φοράς με άλμα 1.25 μ.

1η στη Διελκυστίνδα

Στους πανελλήνιους αγώνες του 1907 αναδείχτηκε:

1ος σε Άλμα εις Ύψος 1.70 μ.

2ος στο Άλμα εις Ύψος άνευ φοράς 1.35

3ος στο Αθλητικό Πένταθλο

1ος στην Πάλη Μέσων Βαρών

Στο τριπλούν με 12.60 μ. προκρίθηκε για τον τελικό αλλά δεν κατέκτησε μετάλλιο

Στους πανελλήνιους του 1909 ήρθε :

1ος στο Άλμα εις Ύψος με άλμα 1.68.

Στους Πανελλήνιους του 1910 :

1ος, σε ισοβαθμία μαζί με άλλους δύο, στο Άλμα εις Ύψος μα άλμα 1.62.