Νίκος Βασταρδής
Ο Νίκος Βασταρδής (1 Μαΐου 1924 - 18 Μαρτίου 2012), εξέχων Έλληνας ηθοποιός, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Η θεατρική του πορεία άρχισε με σπουδές στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, υπό την καθοδήγηση του Κάρολου Κουν. Ο Βασταρδής υπήρξε ένας αφοσιωμένος μαθητής του Κουν, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στην πρώτη του εμφάνιση το 1942, στο έργο Αγριόπαπια του Χένρικ Ίψεν. Κατά την περίοδο αυτή, έως το 1944, συμμετείχε σε παραστάσεις όπως το Για ένα κομμάτι γης του Κόντγουελ, στον ρόλο του Ντουντ, καθώς και στα έργα Στέλλα Βιολάντη του Γρηγορίου Ξενόπουλου και Χαρούμενα νιάτα του Πιζέ.
Μετά την αποφοίτησή του από το Θέατρο Τέχνης, ο Βασταρδής συνεργάστηκε με το Θέατρο του Λαού και τους Ενωμένους Καλλιτέχνες (1945-1946), όπου ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ, στον Μακρινό δρόμο του Αρμπούζωφ και στο έργο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω Πάνω στα βράχια. Το 1947, συμμετείχε στον θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 εντάχθηκε στον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, ο Βασταρδής στράφηκε στο μουσικό θέατρο, το οποίο υπηρέτησε για αρκετά χρόνια. Το 1953, ίδρυσε το δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956, επέστρεψε στην πρόζα και ενσαρκώνοντας τον ρόλο του Βοναπάρτη στο έργο του Στέφαν Τσβάιχ Του φτωχού τ’ αρνί, συνεργάστηκε με τον θίασο των Τζ. Καρούσου και Μαίρης Λεκκού, προσφέροντας μια ξεχωριστή ερμηνεία που ενίσχυσε τη θεατρική του φήμη.
Η καλλιτεχνική πορεία του Νίκου Βασταρδή υπήρξε πολυδιάστατη και πλούσια, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεατρικών, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών εμφανίσεων. Από το 1958 έως το 1962, συνεργάστηκε με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, όπου συμμετείχε σε πλήθος παραστάσεων. Στο θέατρο αυτό, ερμήνευσε ρόλους σε έργα όπως Βασίλισσα Αμαλία του Γεωργίου Ρούσσου (όπου ενσάρκωσε τον Όθωνα), Το τέλος του ταξιδιού του Ρ. Σέρριφφ (στον ρόλο του Ίμπερ), και Ο έμπορος της Βενετίας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (ως Βασσάνης), μεταξύ άλλων. Επίσης, συμμετείχε σε παραστάσεις όπως Η δίκη των πιθήκων και Ατμόπλοιο Τζόαν Ντάνβερς του Φρανκ Στέητον, καθώς και στην Οδύσσεια του Μανώλη Σκουλούδη.
Από το 1962 έως το 1964, συνεργάστηκε με τη θρυλική ηθοποιό Έλσα Βεργή, όπου πρωταγωνίστησε σε έργα όπως Το μπαλκόνι του Ζαν Ζενέ και Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμηρ του Όσκαρ Ουάιλντ. Το 1965, ο Βασταρδής συμμετείχε σε περιοδεία στην Ευρώπη, ερμηνεύοντας αρχαίες τραγωδίες με τον Μάνο Κατράκη και την Έλσα Βεργή.
Στην επόμενη φάση της καριέρας του, από το 1965 έως το 1972, ο Βασταρδής συνέχισε να εμπλουτίζει το θεατρικό του ρεπερτόριο, παίζοντας σε έργα όπως Ευλαβικό γύναιο του Ζαν-Πολ Σαρτρ και Ο Τίγρης του Σήσγκαλ. Επίσης, συμμετείχε σε σημαντικές παραστάσεις όπως Λεωφορείον ο πόθος του Τένεσι Ουίλλιαμς, και Μαυρόλυκοι του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη στο Εθνικό Θέατρο.
Το 1973, ο Βασταρδής περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις και το 1974 συνεργάστηκε με την Ελένη Ερήμου στο έργο του Άλκη Παπά Σου χαρίζω τη γυναίκα μου στο Θέατρο "Γκλόρια". Στη συνέχεια, ανέβηκαν έργα όπως Δόξα και Θάνατος του Ιωακείμ Μουριέτα του Πάμπλο Νερούδα και Σκάνδαλο στην Τράπεζα του Βερνέιγ.
Το 1982, ίδρυσε το Θέατρο "Θεμέλιο" στην οδό Λέσβου, το οποίο έγινε ένας σημαντικός καλλιτεχνικός χώρος για τον ίδιο, καθώς σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε παραστάσεις όπως Η κυρία με τα κρεμμυδάκια, Μάκβεθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Ως εδώ σύντροφοι του Βασίλη Ανδρεόπουλου. Στο θέατρο αυτό, ανέβηκαν επίσης έργα του Ευγένιου Ο' Νηλ και του Κάρλο Γκολντόνι, συνεχίζοντας την πολυδιάστατη θεατρική του παρουσία.
Επιπλέον, ο Βασταρδής συμμετείχε και στον κινηματογράφο, με εμφανίσεις σε ταινίες όπως Χωρίς συνείδηση, Ιπποκράτης και Δημοκρατία και Παύλος Μελάς. Στην τηλεόραση, εκτός από διάφορες σειρές, συμμετείχε σε τηλεοπτικές διασκευές θεατρικών έργων, εδραιώνοντας τη θέση του ως πολυτάλαντος καλλιτέχνης.
Ο Νίκος Βασταρδής, πέρα από την πλούσια θεατρική του πορεία, άφησε σημαντικό αποτύπωμα στον τομέα της διδασκαλίας και των μεταφράσεων. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως καθηγητής υποκριτικής στη Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις και την εμπειρία του σε νεότερους ηθοποιούς. Το 1992, ίδρυσε τη δική του Δραματική Σχολή, η οποία λειτούργησε στα πλαίσια του Θεάτρου "Θεμέλιο", προσφέροντας ένα νέο πεδίο εκπαίδευσης για τους ενδιαφερόμενους του θεάτρου.
Ως επαγγελματίας του θεάτρου, υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.) από τις 1 Μαρτίου 1943, καθώς και της Εταιρείας Σκηνοθετών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Εκτός από το υποκριτικό του έργο, είχε σημαντική συνεισφορά στον τομέα της μετάφρασης και της διασκευής, μεταφράζοντας και διασκευάζοντας διάφορα θεατρικά έργα, επεκτείνοντας έτσι τη θεατρική του δράση και σε αυτόν τον τομέα.
Η ζωή του Νίκου Βασταρδή έληξε στις 18 Μαρτίου 2012, όταν και πέθανε στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, σε ηλικία 88 ετών. Κληροδότησε την καλλιτεχνική του κληρονομιά στην οικογένειά του, καθώς η κόρη του, Άννα Αδριανού, είναι μια καταξιωμένη ηθοποιός και σεναριογράφος. Ο Νίκος Βασταρδής υπήρξε επίσης πατέρας του μουσικού Μάριου Βασταρδή, ο οποίος tragically έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία 18 ετών, το 1984, προκαλώντας θλίψη στην οικογένεια και την κοινότητα.
Σχόλια