Στέλιος Ανεμοδουράς

Ο Στέλιος Ανεμοδουράς (22 Μαΐου 1917 – 6 Μαΐου 2000) υπήρξε εξέχουσα μορφή του ελληνικού Τύπου και της εκδοτικής δραστηριότητας του 20ού αιώνα, δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας, ο οποίος σφράγισε με το έργο του τη μεταπολεμική πολιτισμική ταυτότητα της χώρας. Καθιερώθηκε στη συλλογική μνήμη κυρίως ως δημιουργός του ιστορικού αναγνώσματος Ο Μικρός Ήρως, ενός λαϊκού περιοδικού που μέσα από τις περιπέτειες μιας παρέας παιδιών κατά τα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής, έδωσε φωνή σε μια ολόκληρη γενιά και ανέδειξε έναν ήρωα-σύμβολο: τον Γιώργο Θαλάσση.

Ο Ανεμοδουράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1917, καταγόμενος από οικογένεια με ρίζες στη Μάνη. Ανήκε σε πνευματικό περιβάλλον, καθώς συγγενής του ήταν ο γνωστός ιστορικός και συγγραφέας Βάσος Δασκαλάκης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διέθετε σημαντική γλωσσομάθεια, γνωρίζοντας άριστα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Σε νεαρή ηλικία προσχώρησε στην Αριστερά, από την οποία απομακρύνθηκε μετά την εμπειρία της Κατοχής – επιλογή που αποτυπώθηκε, ίσως υπόγεια, και στο φιλελεύθερο και πατριωτικό πνεύμα των μετέπειτα έργων του.

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία στον χώρο του περιοδικού Τύπου ξεκίνησε στο πλευρό του Απόστολου Μαγγανάρη, στη συντακτική ομάδα του θρυλικού περιοδικού Μάσκα, το οποίο άσκησε σημαντική επιρροή στον λαϊκό αναγνωστικό πολιτισμό της εποχής. Ακολούθως, προχώρησε σε δικές του δημιουργικές προσπάθειες, εκδίδοντας τίτλους όπως Υπεράνθρωπος και άλλα έντυπα περιπετειώδους χαρακτήρα, εισάγοντας νέα πρότυπα λαϊκής μυθοπλασίας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Η στιγμή της μέγιστης καταξίωσης ήρθε το 1953, όταν, υπό το ψευδώνυμο «Θάνος Αστρίτης», συνέλαβε και έγραψε τη μορφή του Μικρού Ήρωα – ενός θρυλικού ήρωα της Αντίστασης, που με την εικονογράφηση του Βύρωνα Απτόσογλου κατέκτησε την καρδιά των νέων. Ο Μικρός Ήρως εκδόθηκε αρχικά μέχρι το 1968, ωστόσο η δημοφιλία του ήταν τέτοια που ακολούθησαν επανεκδόσεις και μεταγενέστερες αναβιώσεις, καθιστώντας τον ένα από τα πλέον διαχρονικά αναγνώσματα του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού. Η σειρά συνδύαζε ψυχαγωγία και ήθος, καλλιεργώντας αισθήματα πατριωτισμού, αυταπάρνησης και συλλογικής ευθύνης, στοιχεία που αναδεικνύουν την ιδεολογική στόχευση και τον διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα του έργου.

Η συμβολή του Στέλιου Ανεμοδουρά στην ηθική και πνευματική διαμόρφωση του νεανικού κοινού αναγνωρίστηκε επισήμως: λίγο πριν τον θάνατό του, τιμήθηκε από τον Δήμο Αθηναίων για το σύνολο της προσφοράς του. Έφυγε από τη ζωή στις 6 Μαΐου 2000, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που επηρέασε όσο λίγα τον ψυχισμό και τη φαντασία της ελληνικής νεολαίας στον δύσκολο 20ό αιώνα.