Γρηγόριος Γ. Μαρασλής

Ο Γρηγόριος Γρηγορίου Μαρασλής (25 Ιουλίου 1831 - 1 Μαΐου 1907) ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός που απέκτησε τη ρωσική υπηκοότητα και υπηρέτησε ως δήμαρχος της Οδησσού για αρκετές δεκαετίες. Γεννήθηκε στην Οδησσό σε μια ελληνική οικογένεια. Ο πατέρας του, Γρηγόριος Μαρασλής, ήταν έμπορος με καταγωγή από τα Μαράσια Έβρου και η μητέρα του, Ζωή Θεοδωρίδη, καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη.

Σπουδές και πρώιμη καριέρα: Ο Μαρασλής φοίτησε στο Λύκειο Ρισελιέ της Οδησσού και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Οδησσό, όπου ξεκίνησε την καριέρα του στο δημόσιο τομέα, αρχικά στο γραφείο του γενικού διοικητή του Καυκάσου, Μ. Σ. Βοροντσώφ. Στη συνέχεια, διορίστηκε σε διάφορους διοικητικούς βαθμούς και υπηρεσίες της ρωσικής αυτοκρατορίας.

Πολιτική και Δημαρχία: Το 1877 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και το 1878 δήμαρχος Οδησσού, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1894, επανεκλεγόμενος για πέντε συνεχόμενες θητείες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, η Οδησσός εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, με σημαντικά έργα υποδομής όπως η ηλεκτροδότηση, η κατασκευή θεάτρου, τροχιοδρόμων, νοσοκομείων, και παιδικών σταθμών. Επίσης, ιδρύθηκε το δημοτικό πάρκο, το οποίο εγκαινίασε ο Τσάρος Αλέξανδρος Β΄. Ο Μαρασλής συνέβαλε καθοριστικά στην ανέγερση του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών και στην ίδρυση πλήθους εκπαιδευτικών και κοινωνικών ιδρυμάτων.

Δωρεές και Φιλανθρωπία: Ο Μαρασλής πραγματοποίησε πλήθος δωρεών στην Οδησσό και στην Ελλάδα. Δώρισε την οικία του πατέρα του στην ελληνική κοινότητα Οδησσού, η οποία φιλοξένησε τη Φιλική Εταιρεία, και ίδρυσε σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Μαράσλειο Εμπορικό Σχολείο στην Αθήνα (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), το Μαράσλειο Διδασκαλείο και το Μαράσλειο Ορφανοτροφείο Κέρκυρας. Επίσης, χρηματοδότησε την κατασκευή δημόσιας βιβλιοθήκης στην Οδησσό και τη δημιουργία της Βιβλιοθήκης Μαρασλή, η οποία υποστήριξε την ελληνική μετάφραση επιστημονικών συγγραμμάτων.

Προσωπική ζωή: Ο Μαρασλής παντρεύτηκε το 1903 την Μαρία Ferdinandovna, η οποία μετά την επανάσταση κατέφυγε στην Ελλάδα. Είχε έναν ανιψιό, τον Αλέξανδρο Σαφόνωφ, ο οποίος κληρονόμησε την περιουσία του και ενταφιάστηκε στο Παρίσι. Ο Μαρασλής απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1907 από συγκοπή καρδιάς και ενταφιάστηκε στην αυλή της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στην Οδησσό. Το ταφικό του μνημείο καταστράφηκε κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση και δεν διατηρείται.

Κληρονομιά: Η συμβολή του Γρηγόριου Μαρασλή στην ανάπτυξη της Οδησσού και των ελληνικών κοινοτήτων είναι σημαντική. Η πλατεία των Ελλήνων στην Οδησσό κοσμείται με προτομή του, ενώ το όνομά του φέρουν δρόμοι σε πολλές ελληνικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένων των Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Από το 2004, ο δήμος Οδησσού απονέμει το "Μετάλλιο Μαρασλή" ως τιμητική διάκριση.

Η ζωή και το έργο του Γρηγόριου Μαρασλή αποδεικνύουν την αφοσίωση του στην πρόοδο της κοινωνίας και την ελληνική κληρονομιά, τόσο στην Οδησσό όσο και στην Ελλάδα.

Μετάλλια 

Ελληνικό Τάγμα του Σωτήρος , Σταυρός Αξιωματικού (1871)

Περσικό Τάγμα του Λέοντα και του Ήλιου , Β' Τάξης (1872)

Τουρκικό Τάγμα του Μενττζιντιέ , 3ης τάξης (1874)

Τάγμα του Πρίγκιπα Δανιήλ Α΄ του Μαυροβουνίου , 2ου βαθμού (1880)

Ελληνικό Τάγμα του Σωτήρα, Σταυρός του Μεγάλου Ταξιάρχη με Αστέρι (1889)

Ιταλικό Τάγμα του Στέμματος , Μεγαλόσταυρος (1891)

Σιαμέζικο Τάγμα του Στέμματος της Ταϊλάνδης (1892)

Τάγμα Φρίντριχ Βυρτεμβέργης , Μεγαλόσταυρος (1892)

Γαλλική Λεγεώνα της Τιμής , Μεγάλος Σταυρός Αξιωματικού (1892)

Τουρκικό Τάγμα Μενττζιντιέ, 1ης τάξεως (1899)

Ελληνικό Τάγμα του Σωτήρος, Μεγαλόσταυρος (1900)

Ρουμανικό Τάγμα του Στέμματος (1902)

Ρωσικό Τάγμα της Αγίας Άννας, 3ου βαθμού (1858) 

Ρωσικό Τάγμα της Αγίας Άννας, 2ου βαθμού (1871)

Ρωσικό Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, 1ης τάξεως (1879)

Ρωσικό Τάγμα της Αγίας Άννας, 1ου βαθμού (1882)

Ρωσικό Τάγμα του Αγίου Βλαδιμήρου , Β' τάξεως (1888)

Ρωσικό Τάγμα του Λευκού Αετού (1891)

Ρωσικό Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (1903)

Μνήμη

Για τις υπηρεσίες του Γ.Γ. Το Μαράζλι μπροστά από την πόλη. Στις 23 Νοεμβρίου 1895, όσο ζούσε, ένας δρόμος δίπλα στο πάρκο πήρε το όνομά του. Σεφτσένκο.

Στις 21 Δεκεμβρίου 1895 έγινε Επίτιμος Δημότης της Οδησσού. Στην ανεξάρτητη Ουκρανία, προς τιμήν του G.G. Οι αναμνηστικές πλάκες του Μαράζλι αποκαλύφθηκαν στο σπίτι στην οδό Πούσκινσκαγια 4, όπου έζησε ο Γκριγκόρι Γκριγκόριεβιτς, και στους τοίχους του Μουσείου Τέχνης, το κτίριο του οποίου ο Μαράζλι δώρισε στην πόλη.

Το 2003, στη μνήμη του δημάρχου και φιλάνθρωπου, καθιερώθηκε στην Οδησσό το Τιμητικό Βραβείο Γκριγκόρι Μαράζλι. Αυτό το σήμα απονέμεται σε πολίτες της Ουκρανίας και αλλοδαπούς για σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη της Οδησσού, ενεργό πολιτική θέση και φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Οι Cavaliers των τριών βαθμών του σήματος είναι ισότιμοι με τους κατόχους του τίτλου "Επίτιμος Πολίτης της Οδησσού".

Λογοτεχνία

Γκριγκόρι Γκριγκόριεβιτς Μαράζλι και η βιβλιοθήκη του: Σάβ. Τέχνη. και υλικά / Συγκρ. Ο. Μ. Μπαρκόφσκαγια; Εκδ. Γ. Ντ. Ζλένκο. — Οδησσός: OGNB, 1994. — 33 σελ.

Γκριγκόρι Γκριγκόριεβιτς Μαράζλι: Προστάτης και συλλέκτης: Σάβ. Τέχνη. / Σύντ.: L. V. Aryupina, O. M. Barkovskaya, S. Z. Lushchik, T. V. Shchurova; Απαντώ. επιμ. και συγγραφέας. πρόλογος O. F. Botushanskaya. — Ο.: ΟΚΦΑ, 1995. — 284 σελ.

Reshetov S., Izhik L. Grigory Grigorievich Marazli: Η τιμή είναι μεγαλύτερη από την τιμή. Οδησσός: TPP, 2012. - ISBN 978-966-2389-45-6