Βασίλης Γεωργιάδη

Ο Βασίλης Γεωργιάδης (Δαρδανέλλια, Τουρκία, 12 Αυγούστου 1921 – Αθήνα, 30 Απριλίου 2000) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, παραγωγός κινηματογράφου και ηθοποιός. Γεννήθηκε στα Δαρδανέλλια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Ξυλόκαστρο, όπου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κινηματογράφο, γεγονός που καθόρισε την πορεία του.

Σπουδές

Αρχικά σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά η αγάπη του για τον κινηματογράφο τον οδήγησε στην Ακαδημία Κινηματογραφικών Σπουδών του Σταυράκου, από την οποία αποφοίτησε το 1951.

Καριέρα

Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, σε τρεις κατά σειρά ταινίες:

Το παιδί μου πρέπει να ζήσει (1951),

Νεκρή πολιτεία (1951),

Το ποντικάκι (1954).

Το 1956 χρηματοδότησε ο ίδιος και σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, Οι άσσοι του γηπέδου, η οποία επαναπροβλήθηκε 41 χρόνια αργότερα, το 1997, με νέο τίτλο Κυριακάτικοι ήρωες. Η σύλληψη της ιδέας του να χρησιμοποιήσει στους ρόλους αληθινούς ποδοσφαιριστές ήταν πρωτοποριακή και μοναδική στα χρονικά, ενώ και η σκηνοθετική της προσέγγιση παρέπεμπε στον ιταλικό νεορεαλισμό.

Στην ίδια ταινία έπαιξε κι ο ίδιος σε μικρό ρόλο, ξεκινώντας έτσι και την ιδιότητά του ως ηθοποιός, με παρουσία συνολικά σε οκτώ ταινίες.

Δύο από τις ταινίες του, τα Κόκκινα φανάρια (1963) και Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1966), προτάθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, φτάνοντας στην τελική πεντάδα. Επίσης, το 1970 η ταινία του Κορίτσια στον ήλιο προτάθηκε από την Ένωση Ξένων Ανταποκριτών στο Λος Άντζελες για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Το 2000, του αποδόθηκαν ευχαριστίες για τη συνεισφορά του στην ταινία Πίσω Πόρτα (Back Door), τιμώντας την πολυετή προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο.

Προσωπική ζωή

Σχετικά με την προσωπική του ζωή, οι διαθέσιμες δημόσιες πηγές παρέχουν περιορισμένες πληροφορίες. Γνωρίζουμε ότι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και ότι ο ίδιος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Ξυλόκαστρο. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για την οικογενειακή του κατάσταση, τις προσωπικές του σχέσεις ή άλλες πτυχές της ιδιωτικής του ζωής.

Θάνατος

Ο Βασίλης Γεωργιάδης απεβίωσε στις 30 Απριλίου 2000 στην Αθήνα, σε ηλικία 78 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό και πολυσχιδές έργο στον ελληνικό κινηματογράφο.

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος

Οι άσσοι του γηπέδου (1956)

Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής (1959)

Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι (1959)

Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959)

Κρύσταλλο (1959)

Φλογέρα και αίμα (1961)

Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962)

Οργή (1962)

Η κατάρα της μάνας (1962)

Γάμος αλά ελληνικά (1964)

Τα κόκκινα φανάρια (1963)

Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965)

Η 7η ημέρα της δημιουργίας (1966)

Κορίτσια στον Ήλιο (1968)

Ραντεβού με μια άγνωστη (1968)

Αγάπη για πάντα (1969)[5]

Ο μπλοφατζής (1969)[6]

Στη μάχη της Κρήτης (1970)

Ελληνικό καλοκαίρι (μικρού μήκους, 1971)

Εκείνο το καλοκαίρι (1971)

Συνωμοσία στη Μεσόγειο (1975) (Εναλλακτικός τίτλος «Λίγο πριν φύγεις»)

Τηλεοπτικές σειρές

Επικίνδυνα βήματα (1973)

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975 - 1976)

Οι Πανθέοι (1977 - 1979)

Γιούγκερμαν (1978)

Συνταγματάρχης Λιάπκιν (1979)

Κάθε πράγμα στον καιρό του (1993)

Ηθοποιία

Οι άσσοι του γηπέδου (1956)

Η παιχνιδιάρα (1967)

Στη ζωή, μαζί σου πόνεσα (1968)

Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)

Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1968)

Το λεβεντόπαιδο (1969)

Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)

Μαντώ Μαυρογένους (1971)

Παραγωγή

Οι άσσοι του γηπέδου (1956)

Κυριακάτικοι ήρωες (1997)

Λυσιστράτη (1972)