Παναγιώτης Καρνάτσος
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Καρνάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Απριλίου 1946. Παράλληλα με την πλούσια καλλιτεχνική του δραστηριότητα, η προσωπική του ζωή παρέμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν υπάρχουν δημοσιευμένες λεπτομέρειες για την οικογενειακή του κατάσταση ή για προσωπικές του σχέσεις.
Η απουσία περαιτέρω στοιχείων για την ιδιωτική του ζωή αντικατοπτρίζει ίσως την επιλογή του να δίνει έμφαση στη δημιουργική του πορεία και να διατηρεί την προσωπικότητά του προστατευμένη από τη δημόσια σφαίρα.
Ως ζωγράφος, ο Παναγιώτης Καρνάτσος άφησε το δικό του στίγμα, παρουσιάζοντας με επιτυχία το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα. Δημιουργίες του κοσμούν σήμερα το Μουσείο Βορρέ, καθώς και επιλεγμένες ιδιωτικές συλλογές, αποτυπώνοντας την ευαισθησία και το βάθος της καλλιτεχνικής του ματιάς.
Η συμβολή του στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία υπήρξε εξίσου σημαντική. Μέσα από τη μακρόχρονη και γόνιμη συνεργασία του με το «Θέατρο Έρευνας» του Δημήτρη Ποταμίτη, η καλλιτεχνική του υπογραφή αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από την κριτική. Η δουλειά του έδωσε πνοή σε πολυάριθμες θεατρικές παραγωγές, όπως τον Έκβους του Πήτερ Σάφερ, τη Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα, το Λεντς του Γκέοργκ Μπύχνερ, τις Κατεργαριές του Σκαπίνου του Μολιέρου, τους Γάμους του Φίγκαρο του Πιερ Μπομαρσέ και τη Διπλή Αποδημία του Ιώβ Καρντόζο του Πιέρ Αλέ, μεταξύ άλλων.
Ο Παναγιώτης Καρνάτσος τιμήθηκε με δύο Κρατικά Βραβεία Θεάτρου για τα έργα του Ο Ρομπέν του Πάρκου και Ρετιρέ με θέα στο πάρκο, σφραγίζοντας με το ταλέντο του τη σύγχρονη θεατρική δημιουργία.
Η αγάπη του για τα παιδιά τον οδήγησε να ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη συγγραφή παιδικών θεατρικών έργων, το σύνολο των οποίων βρήκε θέση στην ειδική έκδοση της UNICEF για το Παιδικό Θέατρο, υπό την επιμέλεια της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Πρωτότυπα έργα και μεταφράσεις του ανέβηκαν με επιτυχία από διακεκριμένους θιάσους και καλλιτέχνες, όπως ο Δημήτρης Ποταμίτης, η Ζωή Λάσκαρη, η Μάρθα Καραγιάννη, ο Κώστας Καρράς, ο Νίκος Γαλανός και άλλοι, καθώς και από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική απήχηση της πένας του.
Ως ηθοποιός, υπήρξε βασικό στέλεχος του «Θεάτρου Έρευνας» του Δημήτρη Ποταμίτη για πολλά χρόνια, προσφέροντας το ταλέντο του σε πλήθος παραστάσεων που άφησαν εποχή.
Ξεχωριστή στιγμή στην πορεία του αποτέλεσε η συμμετοχή του στην αξιομνημόνευτη παραγωγή της ροκ όπερας Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο των Άντριου Λόιντ Γουέμπερ και Τιμ Ράις, σε σκηνοθεσία Μίμη Πλέσσα στο Θέατρο Καλουτά το 1979, όπου ερμήνευσε τον ρόλο του Πιλάτου.
Με το ίδιο πάθος για την τέχνη, δίδαξε υποκριτική τόσο στη Δραματική Σχολή της Ευγενίας Χατζίκου όσο και στο δικό του στούντιο θεάτρου, μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση και την εμπειρία του σε νεότερες γενιές.
Στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση ανέπτυξε πλούσια και πολύπλευρη δραστηριότητα.
Όχι μόνο διακρίθηκε ως ηθοποιός σε έργα όπως Για την τιμή και το χρήμα, Σταύρωση χωρίς Ανάσταση, Ο Πύργος των Μοσκώφ, Παράλληλοι Δρόμοι, Σκληρά καρύδια, Μυρτώ, Οι Απαράδεκτοι, The Lefkas Man και άλλα, αλλά και ως συγγραφέας και σεναριογράφος.
Υπήρξε δημιουργός σε μουσικοχορευτικά εορταστικά προγράμματα και τηλεοπτικά shows του Γιώργου Μαρίνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, στο «Θέατρο της Δευτέρας», σε εκπομπές παιδικής ζώνης της ΕΡΤ, καθώς και στην καθημερινή σειρά Παράλληλοι Δρόμοι στο Mega Channel, σε συνεργασία με την Κάλη Καρατζά.
Παράλληλα, υπέγραψε ραδιοφωνικές επιθεωρήσεις στην ΕΡΑ-2, ενώ ξεχώρισε και ως σκηνοθέτης, ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιαστής, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Για αρκετά χρόνια συνεργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά με τη Walt Disney Pictures, αναλαμβάνοντας την ελληνική απόδοση των διαλόγων και των τραγουδιών σε μερικές από τις πιο κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων που καθόρισαν την παιδική μας ηλικία.
Ανάμεσα στις εμβληματικές ταινίες στις οποίες συνέβαλε βρίσκονται Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Αλαντίν, Η Μικρή Γοργόνα, Σταχτοπούτα, Το Βιβλίο της Ζούγκλας, Μπάμπι, Μπερνάρ και Μπιάνκα, Τσιπ και Ντέιλ, Μίκυ, Ντόναλντ και πολλές ακόμη, μεταφέροντας τις μαγευτικές ιστορίες στη γλώσσα του ελληνικού κοινού με αγάπη και αφοσίωση.
Η συνεργασία του με τη Warner Bros περιλάμβανε την ταινία Τοσοδούλα, ενώ ως ηθοποιός συμμετείχε με ιδιαίτερο πάθος στη μεταγλώττιση πολλών από αυτές τις αγαπημένες ταινίες, καθώς και σε σειρές κινουμένων σχεδίων όπως οι Merry Melodies Specials και Looney Tunes της Warner, προσφέροντας φωνή και ψυχή σε έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και χρώματα.
Η ενασχόληση του με τη στιχουργία ήρθε τυχαία, όπως ο ίδιος έλεγε, μα αποδείχτηκε μια απόλυτα παραγωγική και εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία.
Με το πέρασμα των χρόνων, τα τραγούδια του κατάφεραν να αποτυπωθούν στις καρδιές του κοινού, φέρνοντάς του τέσσερις χρυσούς και έναν πλατινένιο δίσκο, ενώ το σύνολο των έργων του ξεπέρασε τα 500 τραγούδια.
Εξειδικευμένος στον έντεχνο ερωτικό στίχο αλλά και στον θεατρικό και σατυρικό λόγο, συνεργάστηκε με μερικούς από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες: Μαρινέλλα, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Μανώλης Μητσιάς, Τζένη Βάνου, Σταμάτης Κόκοτας, Τάνια Τσανακλίδου, Αλέκα Κανελλίδου, Χριστιάνα, Δούκισσα, Πωλίνα, Μαντώ, Πασχάλης, Ελπίδα, Δάκης, Μπέσσυ Αργυράκη, Ευρυδίκη, Καίτη Γαρμπή και άλλοι, ενώ συναντήθηκε επίσης με συνθέτες που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στη μουσική σκηνή, όπως Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Αλέξης Παπαδημητρίου, Νίκος Ιγνατιάδης και πολλοί άλλοι. Μαζί, δημιούργησαν τραγούδια που αγαπήθηκαν και αντέχουν στο χρόνο, όπως «Τα μάτια σου», «Πώς», «Μάθαμε τον έρωτα», «Ήταν λάθος», «Αν μ’ αγαπάς», «Φίλε», «Νύχτα είναι, θα περάσει» και πολλά ακόμη.
Πέρα από τις δημιουργίες του για το ευρύ κοινό, ο Παναγιώτη Καρνάτσος έγραψε επίσης σατιρικά κείμενα και τραγούδια για θεάματα πίστας του Γιώργου Μαρίνου και της Μαρινέλλας, ενώ πολλά από τα τραγούδια του ερμήνευσαν εμβληματικές μορφές της ελληνικής μουσικής, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Συμμετείχε, επίσης, σε δίσκους ως ερμηνευτής ή αφηγητής, προσφέροντας τη φωνή και την προσωπικότητά του σε έργα που άφησαν ανεξίτηλο στίγμα.
Ο Παναγιώτης Καρνάτσος πέθανε σε ηλικία μόλις 50 ετών, στις 17 Απριλίου 1996. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Σχόλια