Μάχη στο Λιδωρίκι, 28 Μαρτίου 1821

ENGLISH

Ελληνική ιστορία / Νεότερη Ιστορία - Τελευταίες Αναρτήσεις

Ταξίδι στον Χρόνο / Οι Μάχες των Ελλήνων - Τελευταίες αναρτήσεις

Στις 28 Μαρτίου 1821, το Λιδωρίκι Φωκίδας περνά στον έλεγχο των Ελλήνων επαναστατών μετά την Πολιορκία του Λιδωρικίου

Η πολιορκία του Λιδωρικίου ήταν μία από τις πρώτες πολεμικές εμπλοκές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με σκοπό την απελευθέρωση της περιοχής από την οθωμανική κυριαρχία. Τα γεγονότα διαδραματίστηκαν τον Μάρτιο του 1821 και σηματοδότησαν την έναρξη του αγώνα στη Δωρίδα.

Αναγνώστης Σκαλίδης

Προετοιμασία της επίθεσης

Στις 28 Μαρτίου 1821, ο καπετάνιος Σκαλτσοδήμος μαζί με τον Αναγνώστη Λιδωρίκη και τους άνδρες του στρατοπέδευσαν στο κτήμα του Λιδωρίκη, ανάμεσα στο Λιδωρίκι και το Μαλανδρίνο. Εκεί υπήρχε ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή. Νύχτα, προς τα ξημερώματα της 29ης Μαρτίου, ο Παπαγιώργης Πολίτης από τη Σεργούλα τέλεσε λειτουργία και κοινώνησε τους αγωνιστές. Έπειτα, ευλόγησε τη σημαία του Σταυρού και τα όπλα, και οι Έλληνες ορκίστηκαν πίστη στον αγώνα με το σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος".

Μετά την τελετή, ο Σκαλτσάς χώρισε το μικρό του στράτευμα, που αριθμούσε λιγότερους από 500 άνδρες, σε δύο τμήματα. Το ένα, υπό την ηγεσία του ίδιου, στράφηκε προς το Λιδωρίκι, ενώ το δεύτερο, υπό τον Χαλβατζή, κατευθύνθηκε προς το Μαλανδρίνο.

Η μάχη στο Λιδωρίκι

Ξημερώματα της 29ης Μαρτίου 1821, οι άνδρες του Σκαλτσά εισήλθαν στο Λιδωρίκι με πυροβολισμούς και αλαλαγμούς. Οι Τούρκοι, αιφνιδιασμένοι, κλείστηκαν στα σπίτια τους και ξεκίνησαν να αμύνονται σθεναρά. Ο αντίλαλος των όπλων, οι κραυγές και τα κλάματα των γυναικόπαιδων αντηχούσαν στα γύρω βουνά, αναγγέλλοντας την έναρξη του αγώνα.

Η μάχη διήρκεσε δύο ημέρες. Οι Έλληνες, μη μπορώντας να καταβάλουν άμεσα την τουρκική αντίσταση, αποφάσισαν να αλλάξουν τακτική. Ο Σκαλτσάς διέταξε να βάλουν φωτιά σε ορισμένα σπίτια, αναγκάζοντας έτσι τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Βλέποντας τη φωτιά και φοβούμενος την ολοκληρωτική καταστροφή, ο Τούρκος διοικητής, Γιουσούφ Εφέντης, ύψωσε λευκή σημαία. Η σκληρότητα της μάχης και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων, που κρατούσαν ματωμένα γιαταγάνια, έπεισαν τους Τούρκους να καταθέσουν τα όπλα.

Μετά την παράδοση, οι Έλληνες πανηγύρισαν τη νίκη τους. Κρατώντας τη σημαία του Σταυρού, διασχίσαν πανηγυρικά το Λιδωρίκι τρεις φορές, σαλπίζοντας, χορεύοντας και ψάλλοντας ύμνους ελευθερίας.

Η μάχη στο Μαλανδρίνο

Ενώ η μάχη στο Λιδωρίκι είχε σχεδόν κριθεί, οι Τούρκοι στο Μαλανδρίνο συνέχιζαν να αντιστέκονται σθεναρά, πολεμώντας από σπίτι σε σπίτι. Οι δυνάμεις του Χαλβατζή δεν ήταν αρκετές για να τους εξουδετερώσουν, οπότε ο Σκαλτσάς έσπευσε σε βοήθεια. Μέσα σε δύο ημέρες, οι Έλληνες κατέβαλαν την τουρκική αντίσταση, σφραγίζοντας την απελευθέρωση της Δωρίδας από την οθωμανική παρουσία.

Η προσωρινή απελευθέρωση της Δωρίδας

Η πολιορκία του Λιδωρικίου και η νίκη των ελληνικών δυνάμεων σήμαναν την προσωρινή απελευθέρωση της περιοχής. Όμως, η οθωμανική κυριαρχία δεν είχε τελειώσει οριστικά. Η Δωρίδα πέρασε ξανά υπό τουρκικό έλεγχο κατά τη διάρκεια των αντιποίνων που ακολούθησαν. Η οριστική της απελευθέρωση επιτεύχθηκε το 1828, όταν ελληνικά στρατεύματα υπό τον Κίτσο Τζαβέλλα έθεσαν τέλος στην τουρκική παρουσία.

Η πολιορκία του Λιδωρικίου αποτελεί μία από τις σημαντικές στιγμές του Αγώνα, αποδεικνύοντας τη γενναιότητα και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων να αγωνιστούν για την ελευθερία τους.