Την ημέρα που οι Beatles παραλίγο να αγοράσουν ένα ολόκληρο ελληνικό νησί
Στις 22 Ιουλίου 1967, μια αξιοσημείωτη ομάδα αποτελούμενη από τους Paul McCartney, Jane Asher, John Lennon, Cynthia Lennon, Julian Lennon, Paula Boyd (αδελφή της Pattie Harrison), Mal Evans και Alistair Taylor ξεκίνησαν ένα ταξίδι στην Αθήνα, Ελλάδα. Σκοπός του ταξιδιού τους ήταν να εξερευνήσουν μια σειρά από ελληνικά νησιά που είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον των Beatles ως πιθανές κατοικίες. Ο George Harrison, η Pattie Harrison, ο Ringo Starr και ο Neil Aspinall είχαν ήδη φτάσει στις 20 Ιουλίου.
Ωστόσο, τα σχέδιά τους καθυστέρησαν λόγω καταιγίδας στα ανοιχτά της Κρήτης, αλλάζοντας το δρομολόγιό τους. Αντίθετα, οι Beatles άδραξαν την ευκαιρία να κάνουν περιηγήσεις στη γραφική ύπαιθρο που περιβάλλει την Αθήνα.
Την ημέρα αυτή, η ομάδα και οι συνοδοί τους ταξίδεψαν σε μια συνοδεία αποτελούμενη από ένα αυτοκίνητο Mercedes και δύο μεγάλα αμερικανικά ταξί. Δυστυχώς, το ταξί που μετέφερε τους Paul McCartney, Jane Asher και Neil Aspinall αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά από την έντονη ζέστη. Κατά συνέπεια, έπρεπε να επιστρέψουν σε ένα κοντινό χωριό όπου είχαν προηγουμένως απολαύσει το μεσημεριανό τους γεύμα.
Οι Beatles προσκλήθηκαν ευγενικά από τη Δραματική Εταιρεία του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης να παρακολουθήσουν μια παράσταση του Αγαμέμνονα από τον Αισχύλο στο θέατρο των Δελφών. Ωστόσο, ο οικοδεσπότης τους, Αλέξης ‘Μάτζικ Άλεξ’ Μάρδας, είχε προειδοποιήσει την επίσκεψή τους στις τουριστικές αρχές, με αποτέλεσμα να μεταδοθεί η είδηση από το Ραδιόφωνο της Αθήνας.
Φτάνοντας στους Δελφούς, η ομάδα υποδέχτηκε ένα ενθουσιώδες πλήθος θαυμαστών, φωτογράφων και δημοσιογράφων. Αντιμέτωποι με αυτήν την απροσδόκητη υποδοχή, οι Beatles επέλεξαν να επιστρέψουν στη λιμουζίνα τους και να αναχωρήσουν για την Αθήνα χωρίς να παρακολουθήσουν το έργο.
Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, συνεργάτης φωτογράφος του Associated Press από το 1965, θα λάβει ένα τηλεφώνημα από τον ατζέντη των Beatles που θα τον ενημερώνει για την ινκόγκνιτο άφιξή τους στην Ελλάδα. «Το μόνο του αίτημα» όπως λέει σήμερα στο NEWS 24/7 ο κ. Αριστοτέλης «να είναι όσο πιο διακριτικός γίνεται». Γνωρίζοντας την ημερομηνία – 22 Ιουλίου, ακριβώς πριν από 50 χρόνια – ο φωτογράφος περίμενε την πτήση τους από το Χίθροου στο VIP lounge στο αεροδρόμιο του Ελληνικού με την κάμερα στην τσάντα του.
Εκείνη την εποχή που τα πράγματα ήταν όλο και πιο απλά και ακόμη και αστέρια διεθνούς κύρους διέσχιζαν μια απόσταση μέχρι να φτάσουν στα αυτοκίνητα που τους περίμεναν, ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας εκμεταλλεύτηκε το φυσικό φως και τράβηξε μερικές λήψεις από τα αρχικά έκπληκτα «Σκαθάρια». που στη συνέχεια, έχοντας συνηθίσει, σε παρόμοιες καταστάσεις παρέλασαν προς τις δύο μαύρες λιμουζίνες που τους περίμεναν.
«Αυτή η πρώτη επαφή κράτησε περίπου 10 λεπτά. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο διακριτικός γινόταν. Λίγο πριν αναχωρήσουν, πλησιάζω τον John Lennon και τον ρωτάω για την επόμενη στάση τους. «Δεν έχω ιδέα» είπε λίγο ενοχλημένος». Αυτή τη στιγμή της συνομιλίας του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα με τον Τζον Λένον απαθανάτισε ο συνάδελφός του Φώτης Φλώρος.
Δύο μέρες αργότερα το τηλέφωνο στο πρακτορείο θα χτυπούσε ξανά. Ήταν και πάλι ο πράκτορας που έψαχνε με αγωνία τον «φωτογράφο» του καθώς είχε ξεχάσει να τον ενημερώσει για το πρώτο ταξίδι των Beatles στην ηπειρωτική Ελλάδα. «Είμαστε στην Αράχωβα, μπορείτε να έρθετε όσο πιο γρήγορα γίνεται» ήταν τα λόγια του.
«Εκείνη την εποχή είχα μια Alfa Romeo Giulia, δεν ξέρω με τι ταχύτητα έτρεχα για να προλάβω. Στην Αράχωβα τους πρόλαβα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ένας ντόπιος φωτογράφος, με ένα Minolta αν θυμάμαι καλά, τα είχε στήσει και τα είχε φωτογραφίσει ανάμεσα σε δύο παραδοσιακούς οργανοπαίκτες. Πήγα και τράβηξα κι εγώ ένα σουτ».
Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, που μισεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τις στημένες φωτογραφίες, αποφασίζει να πάρει την πρωτοβουλία. «Κάνε κάτι» είπα και ενώ οι περισσότεροι ήταν αδιάφοροι, ο John Lennon, ο οποίος ήταν σαφώς πιο ευδιάθετος, ευγενικός και φιλικός από την πρώτη μας συνάντηση, απαντά. Λίγοι το προσέχουν, αλλά στην κιθάρα υπάρχουν τρία χέρια, καθώς άπλωσε επίσης το χέρι του κατόπιν παρότρυνσης μου».
«Δοξάζω πραγματικά τον Θεό που κατάφερα να βγάλω αυτή τη φωτογραφία που μέσω του Associated Press έκανε τον γύρο του κόσμου. Από ό,τι έμαθα αργότερα, εκτός από την Αράχωβα, είχαν επισκεφτεί και άλλα κοντινά χωριά ζητώντας να ακούσουν παραδοσιακή ελληνική μουσική».
Μετά την Αράχωβα, οι Beatles συνέχισαν την περιπέτειά τους στα νησιά του Αιγαίου με τα σχέδια να αποκτήσουν ένα ελληνικό νησί να ναυαγήσει καθώς ήταν η εποχή που το πνεύμα τους δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο (ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες).
Θα ζούσαμε όλοι μαζί τώρα, σε ένα τεράστιο κτήμα. Οι τέσσερις Beatles και ο Brian θα είχαν το δίκτυό τους στο κέντρο του συγκροτήματος: έναν θόλο από γυαλί και σιδερένια ίχνη (όχι σε αντίθεση με το παλιό Crystal Palace) πάνω από τον κοινό χώρο δημιουργικού/παιχνιδιού, από τον οποίο θα οδηγούσαν κληματαριές και λεωφόροι σαν ακτίνες από ένας τροχός για τις τέσσερις τεράστιες και απίστευτα όμορφες ξεχωριστές μονάδες διαβίωσης. Στον εξωτερικό χώρο, τα σπίτια της εσωτερικής κλίκας: Neil, Mal, Terry [Doran] και Derek, πλήρης με συνεργάτες, οικογένειες και φίλους. Το Νόρφολκ, ίσως, υπήρχε πολλή άδεια γη εκεί. Τι ιδέα! Καμία σκέψη για άνεμο ή βροχή ή πλημμύρα, και όσο για το κρύο… δεν θα υπήρχε άλλο κρύο όταν τελειώναμε με τον κόσμο. Θα στήναμε μια αλυσιδωτή αντίδραση τόσο δυνατή που τίποτα δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο. Και γιατί στο διάολο όχι; «Έχουν δοκιμάσει όλα τα άλλα», είπε ρεαλιστικά ο Τζον. «Πόλεμοι, εθνικισμός, φασισμός, κομμουνισμός, καπιταλισμός, κακία, θρησκεία – τίποτα από αυτά δεν λειτουργεί. Γιατί λοιπόν όχι αυτό;»
Derek Taylor – Από το βιβλίο «The Beatles Anthology», 2000
Νοικιάσαμε μια βάρκα και την ανεβοκατεβήκαμε στην ακτή από την Αθήνα, κοιτάζοντας νησιά. Κάποιος είχε πει ότι έπρεπε να επενδύσουμε κάποια χρήματα, οπότε σκεφτήκαμε: «Λοιπόν, ας αγοράσουμε ένα νησί. Απλώς θα πάμε εκεί και θα φύγουμε».
Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Τζον κι εγώ ήμασταν με οξύ όλη την ώρα, καθισμένοι στο μπροστινό μέρος του πλοίου παίζοντας γιουκαλίλι. Η Ελλάδα ήταν στα αριστερά. ένα μεγάλο νησί στα δεξιά. Ο ήλιος έλαμπε και τραγουδούσαμε το «Hare Krishna» για ώρες και ώρες. Τελικά προσγειωθήκαμε σε μια μικρή παραλία με ένα χωριό, αλλά μόλις κατεβήκαμε από το σκάφος άρχισε να βρέχει. Υπήρχαν καταιγίδες και κεραυνοί, και το μόνο κτίριο στο νησί ήταν το εξοχικό ενός μικρού ψαρά – έτσι στοιβαζόμασταν όλοι μέσα: «Σκώρε μας, κυνήγι. Δεν σε πειράζει να έρθουμε να καταφύγουμε στο εξοχικό σου, σωστά;»
Το νησί ήταν καλυμμένο με μεγάλα βότσαλα, αλλά ο Άλεξ είπε: «Δεν πειράζει. Θα βάλουμε τον στρατό να έρθει και να τους σηκώσει όλους και να τους παρασύρει.» Αλλά επιστρέψαμε στη βάρκα και αποπλεύσαμε, και δεν σκεφτήκαμε ποτέ ξανά το νησί.
George Harrison – Από το βιβλίο «The Beatles Anthology», 2000
Πήγαμε στη βάρκα και κάτσαμε και πήραμε οξύ. Ήταν πολύ διασκεδαστικό να είσαι με όλους, με πιο γεμάτες στιγμές. Για μένα ο ρυθμός ήταν λίγο φθαρμένος. Πιθανότατα θα μπορούσα να είχα κάνει με μερικά ευθύγραμμα παράθυρα περιστασιακά, θα το απολάμβανα λίγο περισσότερο. Αλλά δεν προέκυψε τίποτα από αυτό, γιατί πήγαμε εκεί έξω και σκεφτήκαμε, το κάναμε τώρα. Αυτό ήταν για μερικές εβδομάδες. Υπέροχο, έτσι δεν είναι; Τώρα δεν το χρειαζόμαστε. Έχοντας πάει εκεί έξω, δεν νομίζω ότι έπρεπε να επιστρέψουμε. Πιθανώς ο καλύτερος τρόπος για να μην αγοράσετε ένα ελληνικό νησί είναι να πάτε για λίγο εκεί έξω.
Είναι καλή δουλειά που δεν το κάναμε, γιατί όποιος δοκίμαζε αυτές τις ιδέες συνειδητοποίησε ότι τελικά θα υπήρχαν πάντα λογομαχίες, θα υπήρχε πάντα ποιος πρέπει να κάνει το πλύσιμο και ποιος είναι η σειρά του να καθαρίσει τις τουαλέτες. Δεν νομίζω ότι κανένας από εμάς το σκεφτόταν αυτό.
Paul McCartney – Από το «Paul McCartney: Many Years from Now» του Barry Miles, 1997
Σύμφωνα με έγγραφα που φυλάσσονται στα Εθνικά Αρχεία της Αγγλίας, το κύριο νησί ήταν ο Αίγος, αν και δεν φαίνεται να υπάρχει νησί με αυτό το όνομα. Προφανώς περιβαλλόταν από «πέντε μικρά παράκτια νησιά χωρίς όνομα», στα οποία οι Beatles επρόκειτο να έχουν ξεχωριστές βίλες.
Την Κυριακή μαζευτήκαμε όλοι σε μια συνοδεία αυτοκινήτων — μια μεγάλη Mercedes και μερικά τεράστια παλιά αμερικανικά ταξί! Για τρεις ώρες οδηγήσαμε στην ύπαιθρο κάτω από τον καυτό ήλιο. Ξαφνικά οι υπόλοιποι συνειδητοποιήσαμε ότι το ταξί που μετέφερε τον Paul, την Jane και τον Neil έλειπε. Προφανώς η υπερβολική ζέστη ήταν υπερβολική για αυτό. Πυκνός μαύρος καπνός ξεχύθηκε καθώς ο κινητήρας πήρε φωτιά. Έτσι, το ταξί του Ρίνγκο γύρισε πίσω για να τους αναζητήσει — και βρήκε το τρίο να περπατάει χαρούμενα στον σκονισμένο δρόμο προς το χωριό στο οποίο είχαμε σταματήσει για μεσημεριανό γεύμα!
Όλοι πέρασαν μια ώρα περίπου κοιτάζοντας το χωριό, θαυμάζοντας τα μικροσκοπικά μαγαζιά, αγοράζοντας χάντρες, ελληνικές αντίκες και περίεργα κομμάτια ρούχων. Στη συνέχεια μας πήγαν για μεσημεριανό γεύμα σε ένα υπέροχο σπίτι ψηλά στους λόφους, και ενώ φάγαμε, ένας κιθαρίστας και ένας κλαρίνος έκαναν πολύχρωμη συνοδεία με τη λαϊκή τους μουσική. Όλοι δοκιμάσαμε λίγο ελληνικό χορό στο αίθριο για να πετύχουμε κάποιο από αυτό το υπέροχο γεύμα!
Φύγαμε από το χωριό φορτωμένοι με δώρα. Στα κορίτσια δόθηκαν ελληνικά φορέματα με κλασικά σχέδια. Ο Τζούλιαν πήρε μια κούκλα ψηλή στα πόδια (Έλληνας στρατιώτης) και τα αγόρια έλαβαν μακριά πουκάμισα.
ΨΩΝΙΑ
Πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να αγοράσουμε κάτι για να μεταφέρουμε όλο τον εξοπλισμό μέσα. Προφανώς θα κάναμε πολλά ψώνια κατά τη διάρκεια της εβδομάδας! Έτσι όλοι πήραν χειροποίητες τσάντες ώμου με έντονα σχέδια και άρχισαν να τις γεμίζουν με χάντρες, παλιά τουρκικά και ελληνικά κοσμήματα.
Οδηγήσαμε για άλλη μια ζεστή και κολλώδη ώρα πριν φτάσουμε να ξεκουραστούμε σε μια όμορφη παραλία όπου ο Paul βοήθησε τον Julian να κατασκευάσει ένα από τα καλύτερα κάστρα με άμμο που είδατε ποτέ.
Το ίδιο βράδυ ο Άλεξ ήλπιζε να επισκεφτούμε το παλιό θέατρο Δελφών, αλλά μας περίμενε τόσος κόσμος όταν φτάσαμε που χωρίσαμε και πήγαμε σπίτι στην Αθήνα αντί να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα πλήθη. Οι ειδήσεις για το πού βρισκόμαστε και τα σχέδιά μας φάνηκαν να διαδίδονται αστραπιαία!
Τη Δευτέρα ο Γιώργος και ο Παύλος αποφάσισαν να έχουν μια ήσυχη μέρα. Έμειναν πίσω και έπαιζαν κιθάρες ενώ το υπόλοιπο πάρτι πήγαινε στο εμπορικό κέντρο. Ο Τζον ήθελε να αγοράσει το τοπικό αντίστοιχο μιας κιθάρας. Ένα τεράστιο πλήθος θαυμαστών και τουριστών που περιηγήθηκαν στα αξιοθέατα συγκεντρώθηκαν γύρω από το οργανοπωλείο στο οποίο μπήκαμε. Προς έκπληξή μας, το κατάστημα ήταν εφοδιασμένο με μια μεγάλη γκάμα σύγχρονου ηλεκτρικού εξοπλισμού — ενισχυτές Vox και πολλά! «Είναι σαν να πηγαίνεις
στο Σάουντ Σίτι στο Λονδίνο» παρατήρησε ο Τζον καθώς κοιτούσαμε τριγύρω. Βρήκε όμως το όργανο που ήθελε στο τμήμα αντίκες του καταστήματος!
ΠΟΝΗΡΟΣ ΡΙΝΓΚΟ
Ο Ρίνγκο επινόησε έναν πανούργο τρόπο να παρακάμπτει τα πλήθη. Περίμενε μέχρι ο Τζον και οι υπόλοιποι από εμάς να πάνε σε ένα μαγαζί, μετά έφευγε κρυφά στο διπλανό, ενώ τα πλήθη μαζεύονταν γύρω από τον Τζον. Το σχέδιό του ξεκόλλησε όταν πέρασε λίγο πολύ για να επιλέξει ένα ζευγάρι σανδάλια. Σαράντα φωτογράφοι και πολλοί Αμερικανοί κατέβηκαν
αυτόν («Πες, δεν είναι τρελό; Ταξιδεύουμε από το Σικάγο και βρίσκουμε τον Ρίνγκο Σταρ σε ένα ελληνικό κατάστημα υποδημάτων!»)
Όλοι οι μαγαζάτορες της Αθήνας περιμένουν να μαλώσετε για την τιμή των πάντων. Τα αγόρια έγιναν αρκετά καλά σε αυτό το παιχνίδι ανταλλαγής και κατάφεραν να πάρουν ένα σωρό ευκαιρίες από τις μικροσκοπικές σειρές παλαιοπωλείων στο παλιό μέρος της πόλης. Αλλά είτε θέλαμε να αγοράσουμε είτε όχι, οι καταστηματάρχες μας παρότρυναν με πολύ σπασμένα αγγλικά να «μπείτε και να κοιτάξουμε γύρω μας για να πούμε στους ανθρώπους ότι οι Beatles ήταν εδώ!»
Όλη την ώρα που ήμασταν στην Ελλάδα είχαμε υπέροχο φαγητό. Ένα βράδυ σταματήσαμε για δείπνο σε ένα μικρό χωριό και καθίσαμε σε τραπέζια κάτω από τα δέντρα στην πλατεία. Ο Πολ, ο Ρίνγκο και η Τζέιν
αποφάσισε να δοκιμάσει τους ντόπιους μάγειρες ζητώντας ένα αγγλικό γεύμα μόνο για αλλαγή. Είχαν ένα από τα καλύτερα γεύματα με αυγά και τσιπς που είχαν δοκιμάσει ποτέ - γαρνιρισμένα (όπως κάθε ελληνικό πιάτο) με ντομάτες σε ελαιόλαδο και τυριά. Οι υπόλοιποι είχαμε νόστιμα κεμπάπ—σουβλιστά κομμάτια αρνιού όμορφα ψημένα.
Όλο αυτό το διάστημα η ήσυχη ελληνική μουσική ξεχύθηκε από ένα μικρό μεγάφωνο στο δέντρο πάνω από τα τραπέζια μας. Ξαφνικά άλλαξαν τον δίσκο ΚΑΙ ΕΒΑΛΑΝ «A HARD DAY’S NIGHT» ΑΠΟ ΤΟΥΣ
Beatles. Ο ιδιοκτήτης του καφέ στεκόταν στην κορυφή των σκαλοπατιών λαμπερά και όλοι γελάσαμε καλά πριν υπογράψουμε μερικά αυτόγραφα και κατευθυνθούμε για το σπίτι!ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΛΑΟΥΤΑ
Την Τρίτη σαλπάρουμε με το αστραφτερό λευκό μηχανοκίνητο γιοτ Arvi. Είχε 24 κουκέτες και, εκτός από τον καπετάνιο, επταμελές πλήρωμα περιλαμβανομένου ενός σεφ και δύο αεροσυνοδών. Ο καπετάνιος είχε αγοράσει μια ολοκαίνουργια κόκκινη σημαία για να πετάξει στον ιστό του για να δείξει ότι είχε ένα πάρτι από Άγγλους στο πλοίο. Εκείνο το βράδυ μαζευτήκαμε στο κατάστρωμα για να δούμε τον ήλιο να δύει πάνω από τα νησιά. Τι κρίμα που το έχασαν ο Ρίνγκο και ο Νιλ! Ήταν ένα φανταστικό θέαμα. Ωστόσο, οι υπόλοιποι βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και οι κινηματογραφικές μας φωτογραφικές μηχανές στροβιλίστηκαν σαν τρελοί.
Στις δύο η ώρα το πρωί αγκυροβολήσαμε κάτω από μια πανσέληνο. Δίπλα μας υπήρχε ένας πανίσχυρος βράχος με τον Ναό του Ποσειδώνα στην κορυφή του. Οι κολώνες σκιαγραφήθηκαν στο φως του φεγγαριού—άλλο ένα αξέχαστο θέαμα.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν όλες κολύμπι και τεμπελιά και όμορφη λιακάδα.
ΙΝΔΟΥΤΙΚΑ ΚΑΛΜΑΤΑ
Μετά τη δύση του ηλίου κάθε βράδυ μαζευόμασταν στο πάνω κατάστρωμα και τραγουδούσαμε μέχρι τις δύο ή τρεις. Ο Γιώργος έπαιξε το ukelele του, ο Γιάννης έβγαλε την ελληνική του κιθάρα και τραγουδούσαμε περίεργες ινδουιστικές καντάδες ξανά και ξανά για ώρες!
Ήρθαμε σπίτι στο Λονδίνο σε δύο ρελέ. Ο Τζορτζ και η Πάτι ήθελαν να πάνε λίγο νωρίς - για να μαζέψουν ξανά τα πράγματά τους και να φύγουν για την Καλιφόρνια - έτσι ο Μαλ πέταξε μαζί τους την επόμενη Κυριακή.
Στη συνέχεια, τη Δευτέρα, ο Paul, η Jane, ο John, ο Cyn, ο Julian, η Paula και ο Alexis κατευθύνθηκαν για το Λονδίνο. Ο Αλέξης είχε σχεδόν χρόνο να ετοιμάσει ένα καινούργιο σετ ρούχων εγκαίρως για να φύγει για το Λος Άντζελες
Τρίτη με τον George, την Pattie και τον Neil!
Δεν υπάρχει χώρος εδώ για να σας πω για τις διακοπές του Χάρισον στο Χόλιγουντ, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τον επόμενο μήνα.
Σχόλια