Ανδρέας Μιχαλακόπουλος

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος ήταν πολιτικός και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του δημόσιου βίου στις αρχές του 20ού αιώνα. Υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 7 Οκτωβρίου 1924 μέχρι τις 26 Ιουνίου 1925, αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση σε μια κρίσιμη ιστορική περίοδο. Ήταν στενός και αφοσιωμένος συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, μοιράζοντας τα όνειρα και τις πολιτικές επιδιώξεις του μεγάλου εκείνου ηγέτη.

Γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1875 στην πόλη των Πατρών και φοίτησε στο Α’ Γυμνάσιο Πατρών, όπου μπήκαν οι βάσεις για την περαιτέρω μόρφωσή του. Αδελφός του ήταν ο Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος.

Η σταδιοδρομία και η πολιτική πορεία του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου

Την 29η Οκτωβρίου 1892, ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, καταταγμένος πρώτος ανάμεσα σε εκατό υποψήφιους, με βαθμό άριστα. Εκτός από την εξαιρετική επίδοσή του, διακρίθηκε για τον χαρακτήρα, την ευφυΐα και τις γνώσεις του. Την ίδια περίοδο ήταν παράλληλα εγγεγραμμένος και στη Νομική Σχολή. Ωστόσο, ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του, Σπήλιου Μιχαλακόπουλου, τον ανάγκασε να παραιτηθεί από τη Σχολή, στις 12 Φεβρουαρίου 1894, παρόλο που ήταν αρχηγός της δεύτερης τάξης. Η παραίτησή του έγινε παρά τις επίμονες προσπάθειες του βασιλιά Γεωργίου Α΄ να αναλάβει τα δίδακτρά του από το βασιλικό ταμείο.

Ως μοναδικός προστάτης της οικογένειάς του, ο Μιχαλακόπουλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη στρατιωτική σταδιοδρομία και να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο. Αργότερα σπούδασε Νομική στη Γαλλία, τη Γερμανία και στην Αθήνα, αποκτώντας ευρεία και διεθνή μόρφωση.

Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε επίσημα με την ένταξή του στο Κόμμα των Φιλελευθέρων. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας στις εκλογές του 1911. Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός και ήταν από τους πρωταγωνιστές στο κίνημα του 1916. Το 1924 ηγήθηκε της πτέρυγας των Συντηρητικών Φιλελευθέρων.

Η πολιτική του παρουσία είχε βραχύβια, αλλά ουσιαστική μορφή. Στις 7 Οκτωβρίου 1924 σχημάτισε κυβέρνηση σε συνεργασία με το κόμμα του Γεωργίου Κονδύλη, η οποία ανετράπη στις 26 Ιουνίου 1925 λόγω της δικτατορίας του Πάγκαλου. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο το 1926 ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Αλεξάνδρου Ζαΐμη, και το 1928 υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Τον Ιούνιο του 1929 ανέλαβε ξανά το υπουργείο Εξωτερικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου.

Ως υπουργός Εξωτερικών εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κοινωνία των Εθνών και συμμετείχε σε πολλές διεθνείς διασκέψεις. Πήρε μέρος μαζί με τον Βενιζέλο στις διαπραγματεύσεις για τη Συνθήκη της Λωζάνης και υπέγραψε το 1930 στην Άγκυρα το Σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά εξορίστηκε στην Πάρο, όπου αρρώστησε και πέθανε στην Αθήνα, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», στις 7 Μαρτίου 1938.

Ο Μιχαλακόπουλος υπήρξε δεινός ρήτορας του Κοινοβουλίου και πολιτικός με σπάνια χαρίσματα. Ήταν παθιασμένος βιβλιόφιλος και διέθετε βιβλιοθήκη με 30.000 τόμους. Η οικία του, που μαρτυρά την προσωπική του ζωή, διατηρείται έως σήμερα στην Πάτρα, στην Πλατεία Όλγας, στη γωνία των οδών Αράτου και Ρήγα Φεραίου.