Μεσοολυμπιακοί Αγώνες του 1906 ή Μεσολυμπιάδα του 1906 (ανεπίσημα γνωστοί ως Ολυμπιακοί Αγώνες του 1906)

Ολυμπιακοί Αγώνες 

Παναθηναϊκό Στάδιο, 1906

Οι Μεσοολυμπιακοί Αγώνες του 1906 ή Μεσολυμπιάδα του 1906 (ανεπίσημα γνωστοί ως Ολυμπιακοί Αγώνες του 1906) διεξήχθησαν από τις 22 Απριλίου έως τις 2 Μαΐου 1906 και αποτέλεσαν μια διεθνή πολύαθλη διοργάνωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, Ελλάδα. Εκείνη την εποχή θεωρούνταν Ολυμπιακοί Αγώνες και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) τους αποκαλούσε «Δεύτερους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα». 

Ωστόσο, τα μετάλλια που απονεμήθηκαν στους αθλητές κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων δεν αναγνωρίστηκαν επισήμως από τη ΔΟΕ και δεν εκτίθενται στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης, στην Ελβετία.

Η Ολυμπιακή Επιτροπή

Οι Αγώνες του 1906 είναι αξιοσημείωτοι για την επιρροή τους στην ολυμπιακή παράδοση, και τα ρεκόρ που καταγράφηκαν κατά τη διάρκειά τους αναφέρονται στην ιστορία, αν και πλέον δεν θεωρούνται επίσημα ολυμπιακά ρεκόρ. Συμμετείχαν 894 αθλητές από 20 χώρες. Η ιδέα των Μεσολυμπιακών Αγώνων ήταν να διεξάγονται Ολυμπιακοί Αγώνες κάθε τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, αλλά αυτό αποδείχθηκε η πρώτη και τελευταία φορά που έγινε κάτι τέτοιο. Η ιδέα δεν συνεχίστηκε και οι αγώνες αυτοί μερικές φορές αποκαλούνται «οι λησμονημένοι αγώνες» στο πλαίσιο της Ολυμπιακής ιστορίας. Οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν το 1908 στο Λονδίνο, και η επόμενη φορά που οι Ολυμπιακοί επέστρεψαν στην Ελλάδα ήταν 98 χρόνια αργότερα, το 2004, επίσης στην Αθήνα.

Παναθηναϊκό Στάδιο, 1906

Οι Μεσολυμπιακοί Αγώνες

Οι Μεσολυμπιακοί Αγώνες είχαν σχεδιαστεί ως μία σειρά Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων που θα διεξάγονταν ανάμεσα στις διοργανώσεις που σήμερα είναι γνωστές ως Ολυμπιάδες. Η προτεινόμενη αυτή σειρά αγώνων, ενταγμένη στον κύκλο των Ολυμπιακών Αγώνων, προοριζόταν να διεξάγεται πάντοτε στην Αθήνα και να έχει ισότιμο κύρος με τους υπόλοιπους διεθνείς αγώνες. Ωστόσο, οι μόνοι αγώνες αυτής της κατηγορίας που πραγματοποιήθηκαν ήταν αυτοί του 1906.

Ένας από τους λόγους που διοργανώθηκαν οι αγώνες το 1906 ήταν ο εορτασμός της δεκάχρονης επετείου των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.

Οι πρώτοι Μεσολυμπιακοί Αγώνες είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής το 1901, ως μέρος ενός νέου χρονοδιαγράμματος, σύμφωνα με το οποίο κάθε τέσσερα χρόνια, ανάμεσα στους διεθνώς διοργανωμένους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα πραγματοποιούνταν ενδιάμεσοι αγώνες στην Αθήνα.

Αυτό αποτέλεσε έναν συμβιβασμό. Μετά την επιτυχημένη διοργάνωση των Αγώνων της Αθήνας το 1896, οι Έλληνες πρότειναν να αναλάβουν τη διοργάνωση κάθε τέσσερα χρόνια. Είχαν ήδη τις απαραίτητες υποδομές και είχαν αποδείξει πως μπορούσαν να οργανώσουν άρτιους αγώνες, και έτσι έλαβαν ευρεία υποστήριξη από το κοινό. Ωστόσο, ο Πιερ ντε Κουμπερτέν, ιδρυτής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ήταν αντίθετος, καθώς είχε προγραμματίσει οι πρώτοι αγώνες να γίνουν στο Παρίσι το 1900. Όταν το Παρίσι έχασε την πρώτη διοργάνωση, ο Ντε Κουμπερτέν δεν ήθελε να γίνουν οι Ολυμπιακοί μόνιμα στην Ελλάδα.

Οι Αγώνες του 1900 επισκιάστηκαν από την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού, της οποίας η οργανωτική επιτροπή διαφώνησε τόσο έντονα με τις ιδέες του Ντε Κουμπερτέν, ώστε αυτός παραιτήθηκε. Η διοργάνωση των αγώνων του 1900 υπήρξε πρόχειρη με βάση τα σημερινά πρότυπα, και παρόλο που κάποια αγωνίσματα όπως η τοξοβολία προσέλκυσαν ευρεία προσοχή, πολλά άλλα δεν είχαν σημαντική προσέλευση. Οι ιστορικοί ακόμη διαφωνούν για το ποια αγωνίσματα αυτής της περιόδου πρέπει να θεωρούνται «Ολυμπιακά».

​Κατόπιν των προβλημάτων που αντιμετώπισε το Ολυμπιακό Κίνημα στους Αγώνες του Παρισιού το 1900 και του Σεντ Λούις το 1904, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) στήριξε την ελληνική πρόταση για μια δεύτερη σειρά τετραετών αγώνων, ενδιάμεσα από την κύρια σειρά των Ολυμπιακών Αγώνων. Η πρόταση αυτή προέβλεπε ότι όλοι οι αγώνες θα ήταν Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες: οι μισοί θα ακολουθούσαν την ιδέα του Πιερ ντε Κουμπερτέν για «διεθνή οργάνωση», ενώ οι υπόλοιποι θα υλοποιούνταν στην Αθήνα, με την εμπειρία της ελληνικής οργανωτικής επιτροπής.​

Αν και αυτό αποτελούσε απόκλιση από το αρχαίο ολυμπιακό πρόγραμμα, υπήρχε η προσδοκία ότι, όπως οι αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν τετραετή κύκλο, έτσι και το σύγχρονο Ολυμπιακό Κίνημα θα μπορούσε να διατηρήσει διετή κύκλο. Καθώς το 1902 ήταν πολύ κοντά για να οργανωθούν αγώνες και η Ελλάδα αντιμετώπιζε πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες, οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα προγραμματίστηκαν για το 1906, με την πλήρη στήριξη της ΔΟΕ.​

Οι Αγώνες του 1904 στο Σεντ Λούις επισκιάστηκαν από την Έκθεση της Αγοράς της Λουιζιάνας και η οργάνωσή τους ήταν χειρότερη από εκείνη του Παρισιού το 1900. Λόγω δυσκολιών στις μετακινήσεις, μόνο το 20% των αθλητών δεν ήταν Αμερικανοί, και από αυτούς οι μισοί ήταν Καναδοί.​

Ήταν εμφανές ότι το Ολυμπιακό Κίνημα βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση και χρειαζόταν επειγόντως να ανακτήσει το πνεύμα της Αθήνας του 1896. Επιπλέον, η Ρώμη, η προτεινόμενη διοργανώτρια πόλη για το 1908, σχεδίαζε επίσης μια έκθεση ταυτόχρονα με τους Αγώνες, γεγονός που είχε συμβάλει στις αποτυχίες του Παρισιού και του Σεντ Λούις.​

Για τη ΔΟΕ, οι Αγώνες της Αθήνας το 1906 αποτελούσαν σανίδα σωτηρίας. Αν και ο Ντε Κουμπερτέν εξακολουθούσε να αντιτίθεται στην ιδέα και δεν έκανε τίποτα πέρα από τα καθήκοντά του, η ΔΟΕ ως σύνολο παρείχε πλήρη υποστήριξη στην ελληνική οργανωτική επιτροπή.​

Βελτιώσεις

Οι Αγώνες του 1906 ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένοι: σε αντίθεση με τους Αγώνες του 1900, 1904 ή 1908, δεν εκτείνονταν σε αρκετούς μήνες και δεν επισκιάστηκαν από διεθνείς εκθέσεις. Η άρτια οργάνωσή τους πιθανώς συνέβαλε καθοριστικά στη συνέχιση των Ολυμπιακών Αγώνων.​

Σύγχρονες δημοσιεύσεις επαίνεσαν τους Αγώνες:​

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1906 θα μείνουν στην αθλητική ιστορία ως το πιο αξιοσημείωτο φεστιβάλ του είδους του που έχει διεξαχθεί ποτέ. Ξεπέρασαν σε κάθε πτυχή τους επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896... Οι σκηνές και τα γεγονότα που σχετίζονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906 άφησαν μια εντύπωση που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και ελπίζεται ότι οι μελλοντικοί Ολυμπιακοί Αγώνες θα ανταποκριθούν στο επίπεδο αυτών του 1906.»​

Αυτοί οι Αγώνες ήταν οι πρώτοι που περιλάμβαναν:

Εγγραφή όλων των αθλητών μέσω των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών τους (ΕΟΕ).

Την Τελετή Έναρξης ως ξεχωριστό γεγονός: μία εκδήλωση κατά την οποία οι αθλητές παρέλασαν στο στάδιο κατά εθνικές ομάδες, καθεμία ακολουθώντας τη σημαία της.

Ένα Ολυμπιακό Χωριό (στο Ζάππειο).

Επίσημη Τελετή Λήξης.

Την έπαρση των εθνικών σημαιών για τους νικητές των μεταλλίων.

Αυτά, μαζί με διάφορες άλλες αλλαγές, αποτελούν πλέον καθιερωμένες παραδόσεις.

Οι Αγώνες

Οι Αγώνες διεξήχθησαν από τις 22 Απριλίου έως τις 2 Μαΐου 1906, στην Αθήνα, Ελλάδα. Έλαβαν χώρα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το οποίο είχε ήδη φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 καθώς και τους προγενέστερους Ολυμπιακούς του Ζάππα το 1870 και 1875.

Αρκετά αθλήματα που περιλαμβάνονταν στους δύο προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες αποκλείστηκαν, καθώς δεν ήταν ξεκάθαρο αν όφειλαν να περιλαμβάνονται στο επίσημο ολυμπιακό πρόγραμμα. Αντιθέτως, προστέθηκαν το αγώνισμα του ακοντισμού και το πένταθλο.

Οι Αγώνες του 1906 διακρίνονται ιδιαίτερα για τις τελετές έναρξης και λήξης τους, που εγκαινίασαν αυτή την παράδοση.

Η επίσημη ιστοσελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων αναφέρει ότι στους Αγώνες του 1896, 1900 και 1904 δεν υπήρχε τελετή έναρξης με παρέλαση αθλητών και θεωρεί τους Αγώνες του 1906 ως την απαρχή της ιδέας αυτής. Ωστόσο, οι Θερινοί Ολυμπιακοί του 1908 θεωρούνται οι πρώτοι επίσημα αναγνωρισμένοι με οργανωμένη παρέλαση αθλητών κατά την έναρξη. Το 1908 καθιερώθηκε επίσης η παράδοση της εισόδου της διοργανώτριας χώρας τελευταίας στην παρέλαση.

Τελετή Έναρξης

Αυτοί ήταν οι πρώτοι Αγώνες που περιλάμβαναν τελετή έναρξης κατά την οποία οι αθλητές παρήλασαν στο στάδιο κατά εθνικές ομάδες, πίσω από τις σημαίες των χωρών τους. Την επίσημη έναρξη των Αγώνων κήρυξε ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄.

Τερματισμός του Μαραθώνιου 

Στιγμιότυπα

Στην Αθήνα υπήρχαν μόνο δύο αγωνίσματα άλματος άνευ φοράς, αλλά ο Ρέι Έουρι υπερασπίστηκε με επιτυχία τους τίτλους του και στα δύο, φτάνοντας τα 8 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Το 1908 υπερασπίστηκε ξανά επιτυχώς τους τίτλους του, φτάνοντας συνολικά τα 10 χρυσά, επίδοση που δεν ξεπεράστηκε μέχρι το 2008, όταν ο Μάικλ Φελπς έφτασε τα 14 χρυσά.

Ο Πολ Πίλγκριμ κέρδισε τα 400 και 800 μέτρα — επίδοση που επαναλήφθηκε για πρώτη φορά το 1976 στο Μόντρεαλ από τον Αλμπέρτο Χουαντορένα.

Ο Καναδός Μπίλι Σέρινγκ έζησε στην Ελλάδα για δύο μήνες ώστε να προσαρμοστεί στις τοπικές συνθήκες. Οι προσπάθειές του ανταμείφθηκαν καθώς κέρδισε απρόσμενα τον Μαραθώνιο. Τον συνόδευσε στον τελευταίο γύρο ο πρίγκιπας Γεώργιος.

Η Φινλανδία έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε Ολυμπιακούς Αγώνες και κέρδισε αμέσως χρυσό μετάλλιο, όταν ο Βέρνερ Γιάρβινεν κέρδισε το αγώνισμα της δισκοβολίας (ελληνικού στυλ).

Ο Πίτερ Ο’ Κόνορ από την Ιρλανδία κέρδισε το χρυσό στο άλμα τριπλούν και το αργυρό στο μήκος. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή είχε ενταχθεί στην βρετανική ομάδα, ανέβηκε στον ιστό και ύψωσε την ιρλανδική σημαία, ενώ ο ιστός φρουρούνταν από Ιρλανδούς και Αμερικανούς αθλητές και υποστηρικτές.

Ο Μάρτιν Σέρινταν του Irish American Athletic Club, αγωνιζόμενος για τις ΗΠΑ, κέρδισε χρυσό στη σφαιροβολία (16 λίβρες) και στη δισκοβολία ελευθέρας και ασημένια στο άλμα εις ύψος άνευ φοράς, στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς και στη ρίψη λίθου. Συγκέντρωσε τη μεγαλύτερη βαθμολογία από κάθε άλλο αθλητή των Αγώνων. Για τις επιδόσεις του, ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ του απένειμε τελετουργικό ακόντιο, το οποίο εκτίθεται ακόμα σε παμπ κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μπόχολα, στην Κομητεία Μέιo της Ιρλανδίας.

Τελετή Λήξης

Έξι χιλιάδες μαθητές συμμετείχαν στην πρώτη ολυμπιακή τελετή λήξης.

Συμμετέχουσες χώρες

854 αθλητές — 848 άνδρες και 6 γυναίκες — από 20 χώρες συμμετείχαν στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες του 1906.

Αυστραλία (4)

Αυστρία (31)

Βέλγιο (16)

Βοημία (13)

Καναδάς (3)

Δανία (53)

Αίγυπτος (2)

Φινλανδία (4)

Γαλλία (56)

Γερμανία (49)

Μεγάλη Βρετανία (47)

Ελλάδα (321) (διοργανώτρια χώρα)

Ουγγαρία (35)

Ιταλία (76)

Κάτω Χώρες / Ολλανδία (16)

Νορβηγία (32)

Οθωμανική Αυτοκρατορία / Οθωμανική Τουρκία (2)

Σουηδία (39)

Ελβετία (9)

Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (38)

Τα Αγωνίσματα

Στο πρόγραμμα των Αγώνων περιλαμβάνονταν 78 αγωνίσματα σε 14 αγωνιστικά κλάδη, τα οποία κατατάσσονταν σε 12 αθλήματα:

Υγρός Στίβος

Καταδύσεις 

Κολύμβηση 

Στίβος

Κλασικός Στίβος 

Ποδηλασία

Δρόμου 

Πίστας 

Ξιφασκία 

Ποδόσφαιρο 

Γυμναστική 

Κωπηλασία 

Σκοποβολή 

Αντισφαίριση 

Σχοινιολκία

Άρση Βαρών 

Πάλη 

Το αγώνισμα της μονομαχίας με πιστόλια (Pistol dueling) διεξήχθη ανεπίσημα.

Κατάταξη μεταλλίων

Αν και τα μετάλλια απονεμήθηκαν κανονικά στους Αγώνες του 1906, δεν αναγνωρίζονται πλέον επισήμως από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ).

Στην πρώτη θέση της κατάταξης των μεταλλίων στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες του 1906 βρέθηκε η Γαλλία με 15 χρυσά, 9 αργυρά και 16 χάλκινα μετάλλια, σύνολο 40. Δεύτερες ήρθαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 12 χρυσά, 6 αργυρά και 6 χάλκινα (σύνολο 24), ενώ η Ελλάδα κατέλαβε την τρίτη θέση, με 8 χρυσά, 13 αργυρά και 13 χάλκινα μετάλλια, φτάνοντας τα 34 συνολικά.

Ακολουθεί η Μεγάλη Βρετανία με 8 χρυσά, 11 αργυρά και 5 χάλκινα (24 στο σύνολο) και η Ιταλία με 7 χρυσά, 6 αργυρά και 3 χάλκινα (16 στο σύνολο). Η Γερμανία συγκέντρωσε 4 χρυσά, 6 αργυρά και 5 χάλκινα (15 συνολικά), ενώ η Ελβετία είχε 4 χρυσά, 3 αργυρά και 1 χάλκινο (8 μετάλλια).

Η Αυστρία κατέκτησε 3 χρυσά, 3 αργυρά και 3 χάλκινα μετάλλια (σύνολο 9), η Δανία 3 χρυσά, 2 αργυρά και 1 χάλκινο (6 μετάλλια) και η Σουηδία 2 χρυσά, 5 αργυρά και 7 χάλκινα (σύνολο 14). Η Ουγγαρία κέρδισε 2 χρυσά, 5 αργυρά και 3 χάλκινα (10 μετάλλια), ενώ το Βέλγιο κατέκτησε 2 χρυσά, 1 αργυρό και 3 χάλκινα (6 συνολικά).

Η Φινλανδία είχε 2 χρυσά, 1 αργυρό και 1 χάλκινο (σύνολο 4), ενώ ο Καναδάς και η Νορβηγία από 1 χρυσό και 1 αργυρό (2 μετάλλια έκαστος). Μια μικτή ομάδα (αποτελούμενη από αθλητές διαφορετικών χωρών) συγκέντρωσε 2 αργυρά μετάλλια. Η Ολλανδία κατέκτησε 1 αργυρό και 2 χάλκινα (σύνολο 3), η Αυστραλία 3 χάλκινα και η Βοημία 2 χάλκινα.

Συνολικά, απονεμήθηκαν 224 μετάλλια: 74 χρυσά, 76 αργυρά και 74 χάλκινα, μεταξύ 19 εθνικών αποστολών.

Η Παρακμή των Μεσολυμπιακών Αγώνων

Παρά τις καλύτερες προσπάθειές τους, οι Έλληνες δεν κατάφεραν να τηρήσουν το πρόγραμμα για τους Αγώνες του 1910. Αν και υπήρξαν σοβαρές πολιτικές εντάσεις στα Βαλκάνια, οι σύγχρονοι Έλληνες ανακάλυψαν πως οι αρχαίοι πρόγονοί τους είχαν δίκιο: το διάστημα δύο ετών μεταξύ των Αγώνων ήταν πολύ μικρό. Υπήρξε ουσιαστικά ένα κενό έξι ετών πριν από την Αθήνα του 1906, λόγω της κυρίως αμερικανικής φύσης των Αγώνων του Σεντ Λούις το 1904, αλλά οι Αγώνες του 1910 στην Αθήνα θα άφηναν μόνο ένα διετές διάστημα μετά το Λονδίνο του 1908, καθιστώντας πρακτικά αδύνατη την προετοιμασία.

Με την αποτυχία της Αθήνας το 1910, η εμπιστοσύνη στους Μεσολυμπιακούς Αγώνες μειώθηκε. Ως αποτέλεσμα, τα σχέδια για τους Αγώνες του 1914 στην Αθήνα έλαβαν ακόμη λιγότερη υποστήριξη πριν από το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που σήμαινε ότι οποιοιδήποτε μελλοντικοί Μεσολυμπιακοί Αγώνες έπρεπε να περιμένουν έως το τέλος του πολέμου το 1918.

Καθώς είχαν περάσει δώδεκα χρόνια από την Αθήνα του 1906, και ούτως ή άλλως η επόμενη δυνατή ημερομηνία θα ήταν το 1922 – δεκαέξι χρόνια μετά τους πρώτους – η ιδέα των Μεσολυμπιακών Αγώνων εγκαταλείφθηκε εντελώς.

Υποβιβασμός

Καθώς οι Δεύτεροι Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα είχαν καταστεί μια εξαίρεση, οι προσωπικές απόψεις διαφόρων προέδρων της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) οδήγησαν τη ΔΟΕ να υποβαθμίσει εκ των υστέρων τους Αγώνες του 1906, εξηγώντας ότι επρόκειτο για εορτασμό της 10ης επετείου των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων.

Επιπλέον, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην αδιάλειπτη τετραετή ακολουθία των Ολυμπιακών Ολυμπιάδων, και οι Αγώνες του 1906 δεν εντάσσονταν σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι, η ΔΟΕ σήμερα δεν αναγνωρίζει τους Αγώνες της Αθήνας του 1906 ως επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν θεωρεί οποιαδήποτε γεγονότα που συνέβησαν εκεί (όπως η επίτευξη νέων ρεκόρ ή η κατάκτηση μεταλλίων) ως επίσημα.

Παρά ταύτα, η επιτυχία της Αθήνας του 1906 ίσως ήταν ο λόγος που κράτησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ζωντανούς μετά τις λιγότερο επιτυχημένους  του 1900 και του 1904. Καθώς οι επόμενοι Αγώνες βασίζονται πάντα στις επιτυχίες των προηγουμένων, οι καινοτομίες της Αθήνας επαναλήφθηκαν στο Λονδίνο και τελικά έγιναν παράδοση των Ολυμπιακών.

Στην πραγματικότητα, η επιρροή των Πρώτων Μεσολυμπιακών Αγώνων διαπερνά τους σύγχρονους Ολυμπιακούς, με τη διεξαγωγή των Αγώνων σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε περιορισμένο γεωγραφικό χώρο να επιστρέφει στο αρχικό τους πρότυπο, ενώ ορισμένοι μετέπειτα Αγώνες διήρκεσαν μήνες (βλ. και Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896, που διήρκεσαν 11 ημέρες∙ βλ. και Κατάλογο πόλεων φιλοξενίας Ολυμπιακών Αγώνων).

Στον 21ο αιώνα, οι Ολυμπιακοί του 1906 αποκαλούνται μερικές φορές «χαμένοι» ή «λησμονημένοι» Αγώνες. Παρά τον αποκλεισμό τους από την επίσημη σειρά, έχουν καταγραφεί ως μια άρτια οργανωμένη, αξιοπρεπής διοργάνωση, με λαμπρότητα και επισημότητα, που εισήγαγε τις σχεδόν θεατρικές τελετές έναρξης και λήξης – παράδοση που τελειοποιήθηκε στους Αγώνες του 1908.