Σόλων Βέρας

Ο Σόλων Βέρας γεννήθηκε το 1887 στη Σμύρνη. Ακολούθησε σπουδές ιατρικής στα πανεπιστήμια της Λυών, της Λιλ και του Παρισιού, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1908. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε στην παιδιατρική κλινική του «Γαλλικού Νοσοκομείου» και στην Πολυκλινική Αθηνών. Παράλληλα δίδαξε υγιεινή στο Ιταλικό Γυμνάσιο Αθηνών.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στο μέτωπο. Το 1938 και το 1939 υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, ενώ από το 1938 έως το 1942 ήταν υγειονομικός επιθεωρητής στο Πατριωτικό Ίδρυμα Προστασίας του Παιδιού.

Το 1942 εξελέγη καθηγητής παιδιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με τη δημιουργία της αντίστοιχης έδρας. Ωστόσο, το 1945, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Απελευθέρωση, η Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ διαλύθηκε προσωρινά, με αποτέλεσμα να παυθούν όλοι οι καθηγητές από τα καθήκοντά τους. Κατά την επανίδρυση της σχολής, εκλέχθηκαν μόνον έντεκα καθηγητές, χωρίς την επανένταξη του Βέρα. Παρά την εκλογή για την πλήρωση της θέσης του που απέβη άκαρπη, η διεύθυνση της κλινικής ανατέθηκε στον Κάρολο Αλεξανδρίδη.

Ο Βέρας προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όμως μεταξύ των διαδικασιών αναδύθηκαν κατηγορίες που αμφισβητούσαν τα εθνικά του αισθήματα. Η προέλευση αυτής της αμφισβήτησης ενδεχομένως συνδέεται με την απόκτηση της ιταλικής ιθαγένειας από τον πατέρα του, κατά την περίοδο των τουρκικών διωγμών στη Σμύρνη, αν και ο ίδιος είχε επανεγγραφεί ως Έλληνας υπήκοος το 1939. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου συνελήφθη και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άργος, χωρίς όμως να προκύψουν τελικές κατηγορίες, και απελευθερώθηκε σύντομα. Τελικά, το 1947 δικαιώθηκε και επανήλθε στη θέση του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε έως το 1957, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.

Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του πορείας διετέλεσε διευθυντής της πρώτης Παιδιατρικής Κλινικής, η οποία αρχικά λειτούργησε στο Θεαγένειο Νοσοκομείο και κατόπιν στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Από το 1952 έως το 1953 ήταν κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, ενώ από το 1954 δίδαξε Παιδολογία και Σχολική Υγιεινή. Το 1956 συμμετείχε στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1953 έως το 1959 εκπροσωπούσε το ΑΠΘ στο συμβούλιο του «Εθνικού Παπάφειου Ορφανοτροφείου».

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων και παρασήμων, μεταξύ των οποίων ο Ταξίαρχος του Φοίνικος, ο Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος, ο Χρυσός Σταυρός της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία), οι Χρυσές Δάφνες της Ακαδημίας, ο Ταξίαρχος του Δανίλου (Μαυροβούνιο) και ο Χρυσός Σταυρός του Στέμματος της Ιταλίας.

Ο Σόλων Βέρας απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 1974.

Συγγραφικό έργο

Εκτός από επιστημονικά κείμενα, έγραψε επίσης λογοτεχνία και ποίηση. Μεταξύ των σημαντικότερων έργων του είναι τα εξής:

Η υγιεινή του παιδιού, 1927.

Ο δάγγειος παρά τοις παιδίοις, 1928.

Η προστασία του βρέφους, 1931.

Αι λαϊκαί προλήψεις όσον αφορά την υγιεινή του παιδιού, 1932.

Το παιδί μας, 1946.

Σημειώσεις παιδιατρικής, 3 τόμοι, 1946-50.

Η προστασία του παιδιού από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον, 1958.

Τα παιδιά της Ελλάδος εις την επανάστασιν του 1821, 1958.